بازگشت

دوستي واقعي بين مردم


" يَجي ءُ اَحَدُهُم اِلي کيسِ اَخيهِ فَيَاخُذُ مِنهُ حاجَتَهُ ؟ فَقالَ : لا ، قالَ : هُم بِدِمائِهِم اَبخَلُ ! ثُمَّ قال : اِنَّ النّاسَ في هُدنَهٍ تَناکُحُهُم وَ تَوارُثُهُم وَ تُقيمُ عَلَيهِمُ الحُدُودَ ، وَ تُؤَدي اَماناتِهِم ، حَتّي اِذا قامَ القائِمُ جاءَ تِ المُزامَلَه ، وَيَاتِي الرَّجُلُ اِلي کيسِ اَخيهِ فَيَاخُذُ حاجَتَهُ ، لا يَمنَعُهُ " .
"

***

آيا به اين حد رسيده اند که يکي از آنها دست برده از صندوق ديگري به مقدار نيازش بردارد ؟! گفت : نه ، فرمود : اگر در متاع دنيا بخل بورزند ، در مورد خونشان بخيل تر خواهند بود . سپس فرمود : مردم فعلاً در حال سازش هستند ، با يکديگر پيوند زناشويي مي بندند ، از يکديگر ارث مي برند ، حدود الهي اجراء مي شود ، و امانتها ادا مي شود . ولي هنگامي که قائم (ع) قيام کند ، دوستي واقعي و صميميت حقيقي پياده مي شود . هر نيازمندي دست مي برد و از صندوق برادر ايماني اش به مقدار نياز برمي دارد و صاحب صندوق ، او را منع نمي کند " . (1)

***

1- بحار الانوار جلد 52 صفحه 372 و اختصاص مفيد صفحه 24