* حديث شماره : 529 *
از داستان ذيل معلوم مىشود كه در صدر اسلام اعتقاد به رجعت معروف بوده واز عقايد شيعه بشمار مىرفته است و نسبت به اين عقيده آنها را مورد اهانت قرار مى دارند محمد بن أحمد بن أبان نخعى گفت معاذ بن سعيد حميرى برايم نقل كرد و گفت : سيد اسماعيل بن محمد حميرى نزد ( سوار قاضى ) شهادت وگواهى داد ، سوار به او گفت : آيا تو اسماعيل بن محمد كه معروف به سيد است نيستى ؟ وى گفت ، هستم ، قاضى به او گفت : چگونه براى شهادت دادن نزد من اقدام كردى ، در حاليكه من دشمنى تو را نسبت به گذشتگان مىدانم ؟ سيد گفت : پناه به خدا مىبرم از اينكه نسبت به اولياء خدا دشمنى داشته باشم ، واگر هم موردى بود چيزى بوده كه بر من لازم بوده است ، سپس قاضى بپاخاست و به سيد گفت : بلند شو اى رافضى ، شهادت به حق ندادى ، سيد در حالى كه شعرى را به اين مضمون مى خواند بيرون رفت پدرت پسر كسى بود كه بزغاله پيامبر را دزديد - وتو پسر دختر ابو جحدر هستى - و ما به كورى چشمت رافض و رد كنندهء اهل ضلالت وگمراهى هستيم .
سپس شعر را سرود وآنرا در كاغذى ميان اوراقى كه مقابل سوار بود گذاشت ، سوار رقعه را گرفت و آنرا خواند بر مضمون آن كه آگاه شد نزد ابو جعفر منصور در يكى از محله هاى بغداد رفت تا از سيد شكايت كند ، ولى سيد قبل از او نزد ابو جعفر رفته و اشعار خود را سرود . پس از خواندن اشعار ابو جعفر منصور خنديد ، وگفت : تو را قاضى قرار دادم ، اينك همانگونه كه از او بدگويى كردى او را ستايش نما ، سيد از مدح وستايش وى سربر تافت . از موارد ديگرى كه ميان او وسوار اتفاق افتاد جريانى است كه حرث بن عبيد الله ربعى ذكر كرده وى گفت : در مجلس منصور نشسته بودم و سوار ( قاضى ) نزد او بود ، كه سيد اشعارى را سرود اشعار پايان يافت و منصور خوشحال گشت ، سوار گفت : اى اميرالمؤمنين اين شخص ( سيد ) با زبان تورا ستايش كرد ولى دلش با تو نيست ؟ بخدا سوگند كسانىرا كه او بدانها اظهار علاقه مىكند ، غير از شمايند ، و او پيوسته با شما سر دشمنى و عداوت دارد سيد گفت : بخدا سوگند ، او دروغ مىگويد ، من براستى تو را ستايش مى كنم ، و از آنجايى كه قاضى تو را در اين حال مىبيند حسد مى ورزد ، و علاقه ومحبت من نسبت به شما اهل بيت در وجود من از پدرانم وجود دارد ، واين مرد ( سوار ) وطرفدارانش چه در زمان جاهليت و چه در اسلام با شما دشمنى داشتند وخداى عزوجل اين آيه را بر پيامبرش ( ص ) نازل فرموده است : " ان الذين ينادونك من وراء الحجرات اكثرهم لايعقلون " منصور گفت : راست گفتى ، سوار گفت : اى امير المؤمنين اين شخص ( سيد ) قائل به رجعت است وبه ابوبكر وعمر ناسزا مى گويد ، سيد گفت : اما اينكه مى گويد من قائل به رجعت هستم ، سخن من در اين زمينه طبق فرموده خداست كه فرمود : " ويوم نحشر من كل امة فوجا ممن يكذب بآياتنا فهم يوزعون " ودر جايى ديگر فرمود : " وحشرنا هم فلم نغادر منهم احدا " از اين آيات دانستم كه دو حشر و رستاخيز وجود دارد يكى عام و يكى خاص و نيز خداى سبحان فرمود : " ربنا امتنا الاثنتين وأحيتينا الاثنتين فاعترفنا بذبو بنا فهل الى خروج من سبيل " وفرمود : " فأماته الله مأة عام ثم بعثه " وفرمود : " الم تر الى الذين خرجوا من ديارهم وهو الوف حذر الموت فقال لهم الله موتوا ثم احياهم " اينك اين آيات مربوط به كتاب خدا ( قرآن ) بود و رسول خدا ( ص ) فرمود : " يحشر المتكبرون فى صور الذر يوم القيامة " وفرمود : لم يجر فى بني إسرائيل شىء الا ويكون فى امتى مثله حتى المسخ والخسف والقذف " حذيفه گفت : " بخدا سوگند بعيد نيست كه خداوند بسيارى از اين امت را بصورت بوزينه وخوك مسخ نمايد " بنابراين رجعتى كه ما بدان قائل هستيم قرآن وسنت از آن سخن به ميان آورده است ، ومن معتقدم كه خداى سبحان اين شخص يعنى سوار - را به صورت سگ يا بوزينه ويا خوك ويا ذره ناچيزى بدنيا بر مى گرداند ، زيرا او شخصى ستمكار ومتكبر وكافر است ، منصور از گفتهء سيد خنديد وسيد اشعارى در اين زمينه سرود . وى گفت : منصور به سيد اظهار داشت از او دست بردار ، سيد گفت : اى اميرالمؤمنين كسى كه آغازگر بود بيشتر ستم روا داشته او بايد از من دست بدارد ، تا من هم از او دست بردارم ، منصور به سوار گفت : بگونه اى عادلانه سخنى بگو كه مشخص شود از او دست برداشته اى تا تو را بدگويى نكند "