* حديث شماره : 1520 *
* مفضل بن عمر از امام صادق ( ع ) روايت كرده كه فرمود : " درباره بنى فلان ، سه آيه نازل شده است ، يكى " حتى اذا اخذت الارض زخرفها وازينت وظن اهلها انهم قادرون عليها أتاها امرنا ليلا او نهارا " ، هنگاميكه زمين زيور خويش را برگرفت ، و خود را بياراست ، اهل آن پنداشتند كه بر آن كار توانا هستند ، أمر ما " شب يا روزى بر آن وارد شد أمر ما ، [ يعنى ] قائم ( ع ) با شمشير . " فجعلناها حصيرا " كان لم تغن بالامس " آنرا به گونه اى تباه ساختيم ، كه گويى ديروز مسكونى نبوده است ) وآيه ديگر " فتحنا عليهم ابواب كل شئى حتى اذا فرحوا بما اوتوا اخذناهم بغتة فاذا هم مبلسون " ( درهاى همه چيز را بر ايشان گشوديم ، تا آنكه از آنچه به آنها داده شده شادمان گردند ، آنها را به طور ناگهانى مى گيريم ، در حاليكه آنان سر افكنده اند ) " فقطع دابر القوم الذين ظلموا وقيل الحمد لله رب العالمين " ( نسل كسانى كه ظلم وستم كردند قطع گرديد ، وگفته شد حمد وسپاس مخصوص خداى جهانيان است ، امام صادق ( ع ) فرمود : شمشير ، واين آيه " فلما رأوا بأسنا اذا هم منها يركضون " لا تركضوا وارجعوا إلى ما اترفتم فيه ومساكنكم لعلكم تسئلون " ( آنگاه كه عذاب ما را ديدند از آن پا به فرار گذاشتند ، ندويد ، وبه هوسرانيهاى خود وجايگاهتان باز گرديد ، شايد مورد پرسش قرار گيريد ) مقصود قائم ( ع ) است كه راجع به گنج هاى بنى اميه ، از بنى فلان سئوال مى كند .