* حديث شماره : 1336 *
* از سعد بن عبد الله نقل شده كه گفت : ابو القاسم بن حليس برايم روايت كرد وگفت : در نيمهء شعبان به زيارت ابا عبد الله الحسين ( ع ) رفتم ، يكى از سالها قبل از شعبان وارد سامرا شدم ، وتصميم گرفتم در ماه شعبان به زيارت نروم ، زمانيكه شعبان فرا رسيد ، با خود گفتم [ خوب است ] زيارتى را كه [ قبلا ] انجام مى داده ام ، رها نكنم ، از اين رو به عنوان زيارت ازشهر خارج شدم ، ومن هرگاه به سامرا مىآمدم آنان را بوسيلهء نوشته ويا نامه اى در جريان مى گذاشتم ، ولى اين بار به ابوالقاسم حسن بن أحمد وكيل گفتم : آنان را در جريان آمدن من قرار نده ، زيرا مى خواهم اين بار زيارتى خالصانه انجام دهم ، حليسى گفت : ابو القاسم بر من وارد شد در حاليكه لبخند بر لب داشت وگفت :
اين دو دينار به من داده شد وبه من گفته شد كه آنها را به حليسى بده وبه او بگو : كسى كه در راه خدا نياز مردم را برآورد ، خداوند نيز نياز او را بر آورده خواهد كرد ، وى گفت : در سامرا به گونه اى بيمار شدم كه اميد زنده ماندنم نبود ، قوطى روغن بنفشه اى برايم فرستاد ودستور يافتم كه از آن استفاده كنم و [ بخورم ] هنوز از خوردن آن فراغت نيافته بودم الحمد لله رب العالمين ، بيماريم بهبودى يافت وى گفت : از كسى طلبى داشتم واو از دنيا رفت ، نامه اى نوشتم واجازه خواستم كه در واسط ( نام شهرى است ) نزد ورثه اش بروم [ باخود ] گفتم : تا مرگش تازه است نزد آنان بروم شايد به حقم دست يابم ، ولى به من اجازه داده نشد ، بار دوم نوشتم ، اجازه داده نشد ، وسومين بار نيز به همين ترتيب ، دو سال كه بر اين ماجرا گذشت ، ابتداء ، به من نوشته شد كه نزد آنان برو ، ومن رفتم وبه حق خويش دست يافتم . ابو القاسم گفت : ابو رميس ده دينار به حاجز تحويل داد ولى حاجز آنها را فراموش كرد برساند ، ابتداء به او نوشته شد كه دينارهاى ابو رميس را بفرست . وگفت : هارون بن موسى بن فرات ، در اشيائى عباراتى نوشت وبا قلم بدون جوهر خط كشيد ، وخواستار دعا براى دو برادر زاده اش زندانى بودند شده بود ، پاسخ نامه اش به او رسيد ودر آن به نام دو زندانى ، برايشان دعا شده بود . او گفت : مردى از ربض حميد ( نام منطقه اى است ) نامه اى نوشت وخواستار دعا براى فرزندش قبل از تولد شده بود در پاسخ ، چهار ماه قبل از تولد فرزندش در حق او دعا شده بود وعنوان گشته بود كه آن نوزاد دختر خواهد بود ، وهمانگونه كه امام عليه السلام فرموده بود ، صورت گرفت . وى گفت : محمد بن محمد بصرى نامه اى نوشت وخواستار شد كه در كار دختراش گشايشى حاصل شود ، وحج نصيب او شود ومالش به او برگردد ، پاسخ خواسته هايش به او رسيد ، درهمان سال حج انجام داد وچهار تن از شش دخترش از دنيا رفتند ومال ودارائىاش به او بازگشت .
گفت : محمد بن بزيان نامه اى نوشت وخواستار دعا در حق پدر ومادرش شده بود ، در پاسخ چنين وارد شده بود ، خداوند تو وپدر ومادر وخواهرت كلكى را كه از دنيا رفته است ، مشمول رحمت وغفران خود قرار دهد ، [ كلكى ] زنى پاكدامن وشايسته بود كه به ازدواج جوار در آمده بود . من همراه فرستادن پنجاه دينار از مؤمنين كه ده دينار آن از دختر عموى خودم بود واز ايمان چندانى بر خوردار نبود نامه اى نوشتم ، ونام دختر عمويم را در پايان نامه آوردم ، با اين كار خواستم دعا صورت نگيرد ، ولى در توقيع اينگونه آمده بود : خداوند از مؤمنين بپذيرد وقبول فرمايد ، وبه شما پاداش نيك واجر وثواب عنايت كند وبراى دختر عمويم دعايى نكرده بود . گفت : ونيز دينارهاى را از مؤمنين [ نزد امام ] فرستادم ، مردى به نام محمد بن سعيد ، دينارهاى به من داد ومن آنها را عمدا به نام پدرش كه ايمان چندانى نداشت ، فرستادم ، ولى توقيع براى وصول ورسيدن آنها ، به نام خود او ، [ يعنى ] محمد ، صادر شده بود . گفت : در همين سالى كه اين قضية برايم پيش آمده بود ، هزار دينارى را كه ابو جعفر فرستاده بود ، بردم وابو الحسين محمد بن محمد بن خلف واسحاق بن جنيد نيز با من بودند ، ابو الحسين خورجين را به خانه ها مسير دو سه الاغ كرايه كرديم ، هنگاميكه به قاطول [ نام منطقه اى است ] رسيديم ، الاغها را نديديم ، به ابو الحسين گفتم : خورجينى را كه مال در آن است بردار وهمراه قافله [ كاروان ] برو ، تا من بمانم ودر جستجوى الاغى براى اسحاق بن جنيد باشم كه سوار شود ، زيرا أو پير وكهنسال است از اين رو الاغى برايش كرايه كردم ، ودر منقطهء رودخانهء سامرا به ابو الحسين رسيدم ، ودر حاليكه همراه او راه مى رفتم به او مى گفتم : خداوند را به موقعيتى كه دارى سپاس گو ، گفت : دوست مى دارم اين كار را هميشه انجام دهم ، [ بهر حال ] به سامرا رسيديم وآنچه را كه مال با خود داشتيم رسانيديم ، ووكيل ، آن اموال را در حضور من گرفت ، ودر دستمالى گذاشت وآنرا توسط نو جوانى سياه پوست ، ارسال كرد ، عصر كه فرا رسيد ، بستهء كوچكى [ سبكى ] نزد من آورد وفردا صبح كه شد ، ابو القاسم با من خلوت كرد و ابو الحسين واسحاق هم آمدند ، ابو القاسم به جوانى كه بسته كوچك را آورده بود گفت :
اين درهمها براى من رسيده ، وبه من گفت : اينها را به جوانى كه بسته را آورده بده ، ومن آنها را از او گرفتم ، وقتى از در منزل بيرون رفتم ، ابو الحسين قبل از اينكه من سخن بگويم ويا بداند من چيزى همراه دارم به من گفت : وقتى در حيره [ رودخانه سامرا ] با تو بودم آرزو داشتم كه از او براى من درهمايى برسد كه از آنها تبرك جويم ، همچنين سال اولى كه با شما در سامرا بودم ، به او گفتم : اين درهمها را بگير كه خدا به تو عنايت كرده است ، والحمد لله رب العالمين . گفت : محمد بن كشمرد نامه اى نوشت وخواستار شده بود كه امام ( ع ) بسير او را از پرداخت سهم كنيزكش معاف كند توقيع حضرت صادر شد كه : خداوند آنرا براى صقرى حلال قرار داده است ، امام عليه السلام [ با اين سخن ] فهماند كه كنيهء او ابو صقراست .