* حديث شماره : 359 *
* سعد بن عبد الله از ابو حامد مراغى ، از محمد بن شاذان بن نعيم نقل كرده وگفت : مردى از اهالى بلخ مالى را با نامه اى ارسال نمود كه در آن نوشته اى وجود نداشت وبا انگشت خود در آن خط كشيده بود وبدون اينكه چيزى در آن نوشته شده باشد خط كشى شده بود وبه پيك گفت : اين مال را ببر ، هركس ما جراى اين مال را بيان كرد وپاسخ اين نوشته را داد مال را به او بده ، مرد رهسپار سامرا سد وآهنگ جعفر [ كذاب ] را نمود ، از اين رو او را در جريان امر قرار داد ، جعفر بدو گفت : اعتقاد به بداء دارى ؟ مرد گفت آرى ، جعفر گفت : براى اربابت بداء حاصل شده وبه تو دستور داده كه مال را به من بدهى ، فرستاده به جعفر گفت : اين پاسخ مرا قانع نكرد بدين سبب از نزدش بيرون رفت وبه سراغ ياران ما رفت كه توقيعى براى او صادر شد كه در آن آمده بود " اين مالى است كه در معرض خطر قرار گرفت ، روى صندوقى قرار داشت كه دزدها وارد خانه شدند وآنچه را كه در صندوق بود ، بردند ، ولى اين مال سالم ماند ، ونوشته به زبان گردانده شد و بهمان گونه كه خط خطى شده بود ودر آن نوشته شده بود .