خوشا به حال آن شيعيان ما كه در غيبت قائم هستند
قال الکاظم (ع)
طُوبي لِشيعَتِنَا المُتَمَسِّکينَ بِحَبلِنا في غَيبَتِ قائِمنا الثّابِتينَ عَلي مُوالاتِنا وَالبَرائَتِ مِن أعدائِنا . اُولئکَ مِنّا وَ نَحنُ مِنهُم . قَد رَضُوا بِنا أئمَّه وَ رَضينا بِهِم شيعَتاً . فَطُوبي لَهُم ! ثُمَّ طُوبي لَهُم ! هُم وَاللهِ مَعَنا في دَرَجاتِنا يَومَ القِيامَهِ .
***
خوشا به حال آن شيعيان ما که در غيبت قائم ما (ع) ، به ريسمان ما تمسک جويند و بر دوستي ما و بيزاري از دشمنان ما پايدار باشند . آنان از ما هستند ، و ما از آنان . آنان به امامت ما خشنودند و ما نيز از تشيع آنان . خوشا به حال آنان ! خوشا به حال آنان !
سوگند به الله که آنان در روز قيامت با ما ، در درجات ما باشند .
***
( کمال الدين 2/361 ، کفايه الأثر /265 و 266 )