إِن تُعَذِّبْهُمْ فَإِنَّهُمْ عِبَادُكَ وَإِن تَغْفِرْ لَهُمْ فَإِنَّكَ أَنتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيم

اگر آنان را [ به سبب شرك ورزيدنشان ] عذاب كنى ، بندگان تواند ، و اگر آنان را بيامرزى ، يقيناً تويى كه تواناى شكست ناپذير و حكيمي

( ابن عباس ) " عبيدك قد استوجبوا العذاب بمقالتهم ، وإن تغفر لهم أي من تركت منهم ، ومد في عمره حتى أهبط من السماء إلى الأرض بقتل الدجال ، فنزلوا عن مقالتهم ، ووحدوك وأقروا أنا عبيد ، وإن تغفر لهم حيث رجعوا عن مقالتهم ، فإنك أنت العزيز الحكيم "

ابو شيخ از ابن عباس درباره آيه شريفه " لا تعذبهم فانهم عبادك . . . " آورده است : [ خدايا ] بندگان [ تو ] بواسطه گفته آنها [ درباره عيسى ] سزاوار عذاب شدند ، " اگر آنها را ببخشايى " يعنى كسانى را كه رها كرده اى ، وعمر او را طولانى نمايى ، تا اينكه من [ عيسى ] براى كشتن دجال ، از آسمان به زمين آيم ، آنها دست از گفته خود بردارند ، وتو را به يگانگى بستايند واعتراف كنند كه من بنده [ توأم ] زمانى كه از گفته خود بر گشتند ، اگر آنها را ببخشايى ، براستى كه تو عزيز وحكيم هستى