|
|
| |
|
پژوهشي است در بازتاب مسئله مهدويت و ويژگيهاي امام |
|
| |
|
مهدي (عج) در تلميحات شعري |
|
| |
|
حافظ. نويسنده در اين کتاب، نخست به بررسي انسان |
|
| |
|
کامل پرداخته و در جست وجوي او در |
|
| |
|
ديوان حافظ است و با استمداد از احاديث و آراي ديگر |
|
| |
|
انديشمندان نتيجه مي گيرد که |
|
| |
|
اين انسان کامل، جز يوسف زهرا (عج) شخص ديگري نيست. |
|
| |
|
وي در فصلهاي هفتگانه کتاب |
|
| |
|
کوشيده است از تلميحات اشعار حافظ به ويژه از |
|
| |
|
واژه هايي چون: يوسف گم گشته، نَفَس |
|
| |
|
باد صبا، آن سفر کرده، جمال آفتاب، اي پادشه خوبان |
|
| |
|
و... استفاده کند که اين اشارات |
|
| |
|
به غير از امام زمان (عج) به ديگري نمي تواند باشد. |
|
| |
|
مؤلف با بررسي مذهب حافظ بر اين |
|
| |
|
باور است که حافظ جداي از مذهب رندان، از محبان و |
|
| |
|
عاشقان اهل بيت (ع) به ويژه از |
|
| |
|
عاشقان امام مهدي (عج) بوده است. |
|
