|
|
|
نقد و ردي است بر مقاله تراثنا و ميزان النقد اثر |
|
|
|
سائح علي حسين. سائح، در مقاله |
|
|
|
خود، در احاديث مهدويت تشکيک و ترديدهايي کرده و |
|
|
|
اتهامات خاصي به شيعه اماميه زده |
|
|
|
است. او احاديث مهدويت را جعلي و مخالف عقل دانسته |
|
|
|
و فکر و انديشه مهدويت را مولود |
|
|
|
فکري شيعه شمرده است و انتظار را امري مشترک بين |
|
|
|
شيعه و يهود دانسته است. نويسنده |
|
|
|
در اين مقاله به اين شبهات پاسخ داده و اثبات نموده |
|
|
|
که احاديث مهدي، اختصاص به شيعه |
|
|
|
ندارد و اگر چه در برخي از اين اخبار، جاي بحث و |
|
|
|
نقد است، اما اصل اين اخبار و صدور |
|
|
|
و دلالت آنها جاي ترديد ندارد و به تأليفات اهل سنت |
|
|
|
در اين باره اشاراتي دارد. وي |
|
|
|
نام 20 نفر از محدثين و مؤلفين اهل سنت را ذکر |
|
|
|
مي کند که احاديث مهدي را نقل |
|
|
|
کرده اند؛ از جمله سنن ابي داود، جامع ترمذي، سنن |
|
|
|
ابن ماجه، مستدرک حاکم، معجم کبير |
|
|
|
طبراني و.... |
|
|
|
نقد و ردي است بر مقاله تراثنا و ميزان النقد اثر |
|
|
|
سائح علي حسين. سائح، در مقاله |
|
|
|
خود، در احاديث مهدويت تشکيک و ترديدهايي کرده و |
|
|
|
اتهامات خاصي به شيعه اماميه زده |
|
|
|
است. او احاديث مهدويت را جعلي و مخالف عقل دانسته |
|
|
|
و فکر و انديشه مهدويت را مولود |
|
|
|
فکري شيعه شمرده است و انتظار را امري مشترک بين |
|
|
|
شيعه و يهود دانسته است. نويسنده |
|
|
|
در اين مقاله به اين شبهات پاسخ داده و اثبات نموده |
|
|
|
که احاديث مهدي، اختصاص به شيعه |
|
|
|
ندارد و اگر چه در برخي از اين اخبار، جاي بحث و |
|
|
|
نقد است، اما اصل اين اخبار و صدور |
|
|
|
و دلالت آنها جاي ترديد ندارد و به تأليفات اهل سنت |
|
|
|
در اين باره اشاراتي دارد. وي |
|
|
|
نام 20 نفر از محدثين و مؤلفين اهل سنت را ذکر |
|
|
|
مي کند که احاديث مهدي را نقل |
|
|
|
کرده اند؛ از جمله سنن ابي داود، جامع ترمذي، سنن |
|
|
|
ابن ماجه، مستدرک حاکم، معجم کبير |
|
|
|
طبراني و.... |
|