|
|
|
مؤلف کتاب را براي بيان گوشه هايي از فضايل و شرح |
|
|
|
حال معصومان با بهره گيري از آيات |
|
|
|
و منابع روايي و تاريخي معتبر سامان داده است. |
|
|
|
حوادث زندگاني، اولاد، اصحاب، سجاياي |
|
|
|
اخلاقي، جنگ ها، روش تبليغ و معجزات هر معصوم در |
|
|
|
فصلي جداگانه تبيين مي شود و امامت |
|
|
|
ائمه (ع) با استناد به آيات و احاديث نبوي به اثبات |
|
|
|
مي رسد. ويژ گي هاي جسماني، |
|
|
|
شاگردان، حوادث سياسي و اجتماعي و حاکمان معاصر |
|
|
|
معصومين و نقش سياسي - مذهبي آنان |
|
|
|
گوشزد مي شوند و شمه اي از سخنان هر معصوم در قالب |
|
|
|
نثر يا شعر بيان مي شود. مؤلف در |
|
|
|
باره امام مهدي (ع) بيش از ديگر معصومان سخن گفته |
|
|
|
است. وي غيبت امام را در 2 بخش: |
|
|
|
غيبت مشخص و غيبت شخصيت، بررسي مي کند و نقش |
|
|
|
اجتماعي امام در زمان غيبت را، |
|
|
|
پاسخ گويي به مشکلات علما و امداد مظلومان ذکر |
|
|
|
مي کند. وظايف مؤمنان را محزون بودن |
|
|
|
در فراق امام، انتظار حکومت آل محمد (ص)، صدقه براي |
|
|
|
سلامتي امام و استغاثه به امام |
|
|
|
در مصايب مي شمارد. وي علائم ظهور را بدين ترتيب |
|
|
|
بحث مي کند: خروج دجال، خروج فردي |
|
|
|
از آل يزيد به نام عثمان بن عنسبه (سفياني) از دمشق |
|
|
|
و خروج سيد حسني از ديلم. شرح |
|
|
|
حال نايبان چهارگانه امام. نمايه اي از نام کساني |
|
|
|
که با امام ملاقات نموده اند، |
|
|
|
مانند: اسماعيل هرقلي، سيد محمد جبل عاملي و ابن |
|
|
|
طاووس نيز در بخش پاياني کتاب ذکر |
|
|
|
شده است. |
|
|
|
مؤلف کتاب را براي بيان گوشه هايي از فضايل و شرح |
|
|
|
حال معصومان با بهره گيري از آيات |
|
|
|
و منابع روايي و تاريخي معتبر سامان داده است. |
|
|
|
حوادث زندگاني، اولاد، اصحاب، سجاياي |
|
|
|
اخلاقي، جنگ ها، روش تبليغ و معجزات هر معصوم در |
|
|
|
فصلي جداگانه تبيين مي شود و امامت |
|
|
|
ائمه (ع) با استناد به آيات و احاديث نبوي به اثبات |
|
|
|
مي رسد. ويژ گي هاي جسماني، |
|
|
|
شاگردان، حوادث سياسي و اجتماعي و حاکمان معاصر |
|
|
|
معصومين و نقش سياسي - مذهبي آنان |
|
|
|
گوشزد مي شوند و شمه اي از سخنان هر معصوم در قالب |
|
|
|
نثر يا شعر بيان مي شود. مؤلف در |
|
|
|
باره امام مهدي (ع) بيش از ديگر معصومان سخن گفته |
|
|
|
است. وي غيبت امام را در 2 بخش: |
|
|
|
غيبت مشخص و غيبت شخصيت، بررسي مي کند و نقش |
|
|
|
اجتماعي امام در زمان غيبت را، |
|
|
|
پاسخ گويي به مشکلات علما و امداد مظلومان ذکر |
|
|
|
مي کند. وظايف مؤمنان را محزون بودن |
|
|
|
در فراق امام، انتظار حکومت آل محمد (ص)، صدقه براي |
|
|
|
سلامتي امام و استغاثه به امام |
|
|
|
در مصايب مي شمارد. وي علائم ظهور را بدين ترتيب |
|
|
|
بحث مي کند: خروج دجال، خروج فردي |
|
|
|
از آل يزيد به نام عثمان بن عنسبه (سفياني) از دمشق |
|
|
|
و خروج سيد حسني از ديلم. شرح |
|
|
|
حال نايبان چهارگانه امام. نمايه اي از نام کساني |
|
|
|
که با امام ملاقات نموده اند، |
|
|
|
مانند: اسماعيل هرقلي، سيد محمد جبل عاملي و ابن |
|
|
|
طاووس نيز در بخش پاياني کتاب ذکر |
|
|
|
شده است. |
|