|
|
|
اشاره اي است اجمالي به فقهاي بزرگ اماميه که |
|
|
|
مرجعيت شيعه را بر عهده داشته اند. |
|
|
|
نويسنده معتقد است پس از غيبت کبرا و قطع ارتباط با |
|
|
|
امام زمان (عج)، مردم به فقهايي |
|
|
|
که در مسائل فقه اعلم بودند، مراجعه مي کردند و اين |
|
|
|
دسته از فقها، مرجعيت شيعه را |
|
|
|
عهده دار مي شدند. وي سپس به برخي از چهره هاي |
|
|
|
معروف اين فقها که آوازه شهرت آنان |
|
|
|
از ديارشان فراتر رفته است و از معاريف زمان |
|
|
|
گشته اند، پرداخته و اسامي آنان را بر |
|
|
|
حسب ترتيب زماني، از قرن 4 هجري تا کنون بر شمرده |
|
|
|
است. اين مراجع عبارتند از: ابن |
|
|
|
قولويه، صدوق، سيد مرتضي، شيخ مفيد، شيخ طوسي، ابن |
|
|
|
زهره، محقق حلي، علامه حلي، |
|
|
|
مقداد سيوري، شهيد اول و ثاني، مقدس اردبيلي، صاحب |
|
|
|
مدارک، کاشف الغطا، شيخ انصاري، |
|
|
|
آخوند خراساني، ناييني، بروجردي، حکيم و امام |
|
|
|
خميني. |
|
|
|
اشاره اي است اجمالي به فقهاي بزرگ اماميه که |
|
|
|
مرجعيت شيعه را بر عهده داشته اند. |
|
|
|
نويسنده معتقد است پس از غيبت کبرا و قطع ارتباط با |
|
|
|
امام زمان (عج)، مردم به فقهايي |
|
|
|
که در مسائل فقه اعلم بودند، مراجعه مي کردند و اين |
|
|
|
دسته از فقها، مرجعيت شيعه را |
|
|
|
عهده دار مي شدند. وي سپس به برخي از چهره هاي |
|
|
|
معروف اين فقها که آوازه شهرت آنان |
|
|
|
از ديارشان فراتر رفته است و از معاريف زمان |
|
|
|
گشته اند، پرداخته و اسامي آنان را بر |
|
|
|
حسب ترتيب زماني، از قرن 4 هجري تا کنون بر شمرده |
|
|
|
است. اين مراجع عبارتند از: ابن |
|
|
|
قولويه، صدوق، سيد مرتضي، شيخ مفيد، شيخ طوسي، ابن |
|
|
|
زهره، محقق حلي، علامه حلي، |
|
|
|
مقداد سيوري، شهيد اول و ثاني، مقدس اردبيلي، صاحب |
|
|
|
مدارک، کاشف الغطا، شيخ انصاري، |
|
|
|
آخوند خراساني، ناييني، بروجردي، حکيم و امام |
|
|
|
خميني. |
|