|
|
|
تحليل روايي از مسئله امام و امامت و جايگاه آن در |
|
|
|
مباحث کلامي و معرفت اسلامي است. هدف نويسنده |
|
|
|
پاسخگويي به شبهات اهل سنت در اين باره و ارايه |
|
|
|
نظريه اي صحيح و منطبق با عقل و نقل نسبت به آن بوده |
|
|
|
است. وي با اذعان به اينکه امامت داراي معنايي عام |
|
|
|
است و شامل امام هدايت گر و امام گمراه کننده مي |
|
|
|
شود، اما او بحث خويش را بر روي معرفي و شناخت |
|
|
|
امامان شيعه متمرکز کرده که از سوي خدا به جانشيني |
|
|
|
پيامبر (ص) منصوب شدند و بعد از او مسئوليت هدايت |
|
|
|
مردم به آنها سپرده شده و با تأکيد بر لزوم سنخيت |
|
|
|
ميان رسول خدا (ص) و جانشينان او نتيجه گرفته است که |
|
|
|
امام مورد نظر بايد واجد همان ويژگيها و اوصاف رسول |
|
|
|
خدا باشد تا بتوان مردم به اطاعت از آنان دعوت کرد. |
|
|
|
تحليل روايي از مسئله امام و امامت و جايگاه آن در |
|
|
|
مباحث کلامي و معرفت اسلامي است. هدف نويسنده |
|
|
|
پاسخگويي به شبهات اهل سنت در اين باره و ارايه |
|
|
|
نظريه اي صحيح و منطبق با عقل و نقل نسبت به آن بوده |
|
|
|
است. وي با اذعان به اينکه امامت داراي معنايي عام |
|
|
|
است و شامل امام هدايت گر و امام گمراه کننده مي |
|
|
|
شود، اما او بحث خويش را بر روي معرفي و شناخت |
|
|
|
امامان شيعه متمرکز کرده که از سوي خدا به جانشيني |
|
|
|
پيامبر (ص) منصوب شدند و بعد از او مسئوليت هدايت |
|
|
|
مردم به آنها سپرده شده و با تأکيد بر لزوم سنخيت |
|
|
|
ميان رسول خدا (ص) و جانشينان او نتيجه گرفته است که |
|
|
|
امام مورد نظر بايد واجد همان ويژگيها و اوصاف رسول |
|
|
|
خدا باشد تا بتوان مردم به اطاعت از آنان دعوت کرد. |
|