بازگشت

مشخصات کتاب
    :نام کتاب   هزاره گرايي در فلسفه تاريخ مسيحيت  
    :نويسنده   توفيقي، حسين  
    :ناشر   مؤسسه توسعه دانش و پژوهش ايران  
    :موضوع   اخلاق - معارف مهدوي - کلام - دين شناسي - اديان - مسيحيت  
    :تعداد چاپ   1  
    :زبان اصلي    

شرح موضوعات کتاب
     کاوشي است در مسير تاريخي هزاره گرايي در بين اديان  
     و ريشه هاي آن. هزاره گرايي از  
     ديرباز تا کنون بين انسان ها ريشه داشته و اساس آن،  
     آرمان گرايي انسان است. مؤلف به  
     سير تاريخي آن پرداخته و انديشه اديان و انتظار  
     ظهور موعود را در آنها بررسي کرده  
     است. وي بر آن است که تاريخ پيدايش موعودگرايي در  
     ميان يهوديان، به دوران چند قرن  
     پيش از ميلاد و پس از هجوم بخت نصر به آنان و  
     نابودي بسياري از آنان باز مي گردد  
     که پس از آن، اين عقيده در آنها به وجود آمد که از  
     خاندان داوود، مسيحايي ظهور  
     خواهد کرد که به همه نابساماني ها سامان خواهد داد.  
     برخي اين عقيده را ناشي از دين  
     زرتشت مي دانند و معتقدند مهلت جهان 12 هزار سال  
     است و موعود آنها (سوشيانت) در  
     واپسين هزاره برخواهد خاست. موعودگرايي در مسيحيان  
     را نيز پس از مسيح مي داند که  
     پيش گويي ها و پيدايش فرقه هاي زيادي رايج شده و  
     هزاره گرايي همراه با انتظار  
     موعود، از يهوديت به آنها نيز سرايت کرده است. وي  
     به مواردي از هزاره گرايي در  
     اسلام و ميان مسلمانان و به حوادثي در تاريخ اسلام  
     که بر اين اساس پديد آمده، اشاره  
     مي کند و اين که از نظر اسلام، برخلاف اديان ديگر،  
     از تعيين وقت براي ظهور موعود،  
     نهي شده و تعيين کننده دروغگو خوانده است. سپس  
     علائمي چون ظهور دجال قبل از ظهور  
     موعود را از علامت هاي مشترک يهوديت، مسيحيت و  
     اسلام معرفي کرده است.  
     کاوشي است در مسير تاريخي هزاره گرايي در بين اديان  
     و ريشه هاي آن. هزاره گرايي از  
     ديرباز تا کنون بين انسان ها ريشه داشته و اساس آن،  
     آرمان گرايي انسان است. مؤلف به  
     سير تاريخي آن پرداخته و انديشه اديان و انتظار  
     ظهور موعود را در آنها بررسي کرده  
     است. وي بر آن است که تاريخ پيدايش موعودگرايي در  
     ميان يهوديان، به دوران چند قرن  
     پيش از ميلاد و پس از هجوم بخت نصر به آنان و  
     نابودي بسياري از آنان باز مي گردد  
     که پس از آن، اين عقيده در آنها به وجود آمد که از  
     خاندان داوود، مسيحايي ظهور  
     خواهد کرد که به همه نابساماني ها سامان خواهد داد.  
     برخي اين عقيده را ناشي از دين  
     زرتشت مي دانند و معتقدند مهلت جهان 12 هزار سال  
     است و موعود آنها (سوشيانت) در  
     واپسين هزاره برخواهد خاست. موعودگرايي در مسيحيان  
     را نيز پس از مسيح مي داند که  
     پيش گويي ها و پيدايش فرقه هاي زيادي رايج شده و  
     هزاره گرايي همراه با انتظار  
     موعود، از يهوديت به آنها نيز سرايت کرده است. وي  
     به مواردي از هزاره گرايي در  
     اسلام و ميان مسلمانان و به حوادثي در تاريخ اسلام  
     که بر اين اساس پديد آمده، اشاره  
     مي کند و اين که از نظر اسلام، برخلاف اديان ديگر،  
     از تعيين وقت براي ظهور موعود،  
     نهي شده و تعيين کننده دروغگو خوانده است. سپس  
     علائمي چون ظهور دجال قبل از ظهور  
     موعود را از علامت هاي مشترک يهوديت، مسيحيت و  
     اسلام معرفي کرده است.