|
|
|
مجموعه اي از روايات و احاديث نبوي مربوط به فتن و |
|
|
|
ملاحم و علائم ظهور امام مهدي و |
|
|
|
وقوع قيامت است. نويسنده نخست به بررسي سندي اين |
|
|
|
روايات پرداخته و نتيجه گرفته است |
|
|
|
که نه تنها عموم رواياتي که به طريق صحيح از پيامبر |
|
|
|
(ص) نقل شده، اعم از متواتر و |
|
|
|
آحاد را بايد پذيرفت، بلکه حتي واجب است بعضي از |
|
|
|
روايات ضعيف را هم که صحت آنها به |
|
|
|
اثبات رسيده قبول کرد. او در ادامه فتنه هاي پس از |
|
|
|
رسول خدا (ص) و زمان و ميزان |
|
|
|
تأثير آنها بر عقل ها و قلب ها را مورد بررسي قرار |
|
|
|
داده و حوادثي مانند قتل عثمان، |
|
|
|
جنگ جمل، صلح امام حسن با معاويه، شهادت امام حسين، |
|
|
|
ظهور فرقه هاي خوارج و روافض و |
|
|
|
قدريه و مرجئه، جنگ با اهل رده و فارس و روم و ترک |
|
|
|
و يهود و فتح مصر و قسطنطنيه را |
|
|
|
از جمله آنها شمرده است. در بخش ديگري از کتاب، |
|
|
|
مسئله علائم قيامت مورد بررسي قرار |
|
|
|
گرفته و از ظهور امام مهدي (ع) در آخر زمان به |
|
|
|
عنوان يکي از اين علائم ياد شده است. |
|
|
|
نويسنده، ايمان به ظهور مهدي و دجال و نيز نزول |
|
|
|
عيسي (ع) را از عقايد اهل سنت و |
|
|
|
جماعت دانسته و ديدگاه مقابل آن را رد کرده است. او |
|
|
|
همچنين نتيجه گرفته است مهدي |
|
|
|
داراي يک شخصيت واقعي بوده و از نسل حسن بن علي (ع) |
|
|
|
است و نظريه کساني که او را |
|
|
|
نماد حق و پيروزي آن بر باطل مي دانند ناصحيح شمرده |
|
|
|
است. |
|
|
|
مجموعه اي از روايات و احاديث نبوي مربوط به فتن و |
|
|
|
ملاحم و علائم ظهور امام مهدي و |
|
|
|
وقوع قيامت است. نويسنده نخست به بررسي سندي اين |
|
|
|
روايات پرداخته و نتيجه گرفته است |
|
|
|
که نه تنها عموم رواياتي که به طريق صحيح از پيامبر |
|
|
|
(ص) نقل شده، اعم از متواتر و |
|
|
|
آحاد را بايد پذيرفت، بلکه حتي واجب است بعضي از |
|
|
|
روايات ضعيف را هم که صحت آنها به |
|
|
|
اثبات رسيده قبول کرد. او در ادامه فتنه هاي پس از |
|
|
|
رسول خدا (ص) و زمان و ميزان |
|
|
|
تأثير آنها بر عقل ها و قلب ها را مورد بررسي قرار |
|
|
|
داده و حوادثي مانند قتل عثمان، |
|
|
|
جنگ جمل، صلح امام حسن با معاويه، شهادت امام حسين، |
|
|
|
ظهور فرقه هاي خوارج و روافض و |
|
|
|
قدريه و مرجئه، جنگ با اهل رده و فارس و روم و ترک |
|
|
|
و يهود و فتح مصر و قسطنطنيه را |
|
|
|
از جمله آنها شمرده است. در بخش ديگري از کتاب، |
|
|
|
مسئله علائم قيامت مورد بررسي قرار |
|
|
|
گرفته و از ظهور امام مهدي (ع) در آخر زمان به |
|
|
|
عنوان يکي از اين علائم ياد شده است. |
|
|
|
نويسنده، ايمان به ظهور مهدي و دجال و نيز نزول |
|
|
|
عيسي (ع) را از عقايد اهل سنت و |
|
|
|
جماعت دانسته و ديدگاه مقابل آن را رد کرده است. او |
|
|
|
همچنين نتيجه گرفته است مهدي |
|
|
|
داراي يک شخصيت واقعي بوده و از نسل حسن بن علي (ع) |
|
|
|
است و نظريه کساني که او را |
|
|
|
نماد حق و پيروزي آن بر باطل مي دانند ناصحيح شمرده |
|
|
|
است. |
|