|
|
|
مؤلف، پس از ذکر فضايل و برکات نيمه شعبان، با |
|
|
|
استناد به احاديث و روايات، و تبيين |
|
|
|
جايگاه امامت در مکتب تشيع و تسنن، به تبيين مسئله |
|
|
|
خليفةاللهي انسان و مقام وي |
|
|
|
مي پردازد و آن گاه از انتظار، آثار انتظار و ابعاد |
|
|
|
مختلف آن سخن مي راند. وي با |
|
|
|
بهره گيري از روايات، انسان عصر غيبت را به دو گونه |
|
|
|
منتظر واقعي، و انسان گرفتار |
|
|
|
جاهليت و عدم شناخت تقسيم مي کند و با توجه به |
|
|
|
حديثي از امام صادق (ع) به وظايف |
|
|
|
شيعه در عصر غيبت اشاره مي کند. نويسنده در بحث |
|
|
|
اصحاب خاص امام معتقد است که |
|
|
|
مي توان با 313 نفر، جهان را مسخر خود کرد؛ همان |
|
|
|
گونه که امام خميني با دست خالي، |
|
|
|
جهان را متحير خويش نمود. ضرورت شناخت امام، منافع |
|
|
|
امام غايب، حکمت غيبت و اسرار |
|
|
|
نهاني آن، از ديگر مباحث کتاب است. |
|
|
|
مؤلف، پس از ذکر فضايل و برکات نيمه شعبان، با |
|
|
|
استناد به احاديث و روايات، و تبيين |
|
|
|
جايگاه امامت در مکتب تشيع و تسنن، به تبيين مسئله |
|
|
|
خليفةاللهي انسان و مقام وي |
|
|
|
مي پردازد و آن گاه از انتظار، آثار انتظار و ابعاد |
|
|
|
مختلف آن سخن مي راند. وي با |
|
|
|
بهره گيري از روايات، انسان عصر غيبت را به دو گونه |
|
|
|
منتظر واقعي، و انسان گرفتار |
|
|
|
جاهليت و عدم شناخت تقسيم مي کند و با توجه به |
|
|
|
حديثي از امام صادق (ع) به وظايف |
|
|
|
شيعه در عصر غيبت اشاره مي کند. نويسنده در بحث |
|
|
|
اصحاب خاص امام معتقد است که |
|
|
|
مي توان با 313 نفر، جهان را مسخر خود کرد؛ همان |
|
|
|
گونه که امام خميني با دست خالي، |
|
|
|
جهان را متحير خويش نمود. ضرورت شناخت امام، منافع |
|
|
|
امام غايب، حکمت غيبت و اسرار |
|
|
|
نهاني آن، از ديگر مباحث کتاب است. |
|