|
|
|
بحثي درباره مفهوم امامت و ادله وجوب آن در نزد |
|
|
|
متکلمان اسلامي است. نويسنده پس از |
|
|
|
اشاره به اهميت و جايگاه مبحث امامت در کلام |
|
|
|
اسلامي، به بيان اختلاف نظر شيعه با |
|
|
|
ديگر مذاهب اسلامي در اين باره پرداخته و ريشه آن |
|
|
|
را در انتصابي يا انتخابي بودن |
|
|
|
امام دانسته است. سپس حقيقت امامت مورد بحث قرار |
|
|
|
گرفته و تعاريف ارائه شده از سوي |
|
|
|
پاره اي از متکلمان در اين زمينه، نقل و بررسي شده |
|
|
|
است. نويسنده در پايان ادله |
|
|
|
مذاهب اماميه، اسماعيليه، زيديه، معتزله، خوارج، |
|
|
|
اشاعره، ماتريديه و وهابيت را در |
|
|
|
خصوص وجوب امامت آورده و پس از تقسيم آنها، به 3 |
|
|
|
دسته ادله نقلي، عقلي محض و ادله |
|
|
|
عقلي و نقلي، هر يک را تبيين کرده است. به نظر وي، |
|
|
|
مجموعه ادله ارائه شده از سوي |
|
|
|
مذاهب و فرق گوناگون کلامي عبارت است از: آيه اولي |
|
|
|
الامر، حديث من مات و لم يعرف |
|
|
|
امام زمانه...، سيره مسلمانان، لزوم اجراي حدود و |
|
|
|
حفظ نظام اسلامي و وجود دفع |
|
|
|
ضررهاي عظيم. |
|
|
|
بحثي درباره مفهوم امامت و ادله وجوب آن در نزد |
|
|
|
متکلمان اسلامي است. نويسنده پس از |
|
|
|
اشاره به اهميت و جايگاه مبحث امامت در کلام |
|
|
|
اسلامي، به بيان اختلاف نظر شيعه با |
|
|
|
ديگر مذاهب اسلامي در اين باره پرداخته و ريشه آن |
|
|
|
را در انتصابي يا انتخابي بودن |
|
|
|
امام دانسته است. سپس حقيقت امامت مورد بحث قرار |
|
|
|
گرفته و تعاريف ارائه شده از سوي |
|
|
|
پاره اي از متکلمان در اين زمينه، نقل و بررسي شده |
|
|
|
است. نويسنده در پايان ادله |
|
|
|
مذاهب اماميه، اسماعيليه، زيديه، معتزله، خوارج، |
|
|
|
اشاعره، ماتريديه و وهابيت را در |
|
|
|
خصوص وجوب امامت آورده و پس از تقسيم آنها، به 3 |
|
|
|
دسته ادله نقلي، عقلي محض و ادله |
|
|
|
عقلي و نقلي، هر يک را تبيين کرده است. به نظر وي، |
|
|
|
مجموعه ادله ارائه شده از سوي |
|
|
|
مذاهب و فرق گوناگون کلامي عبارت است از: آيه اولي |
|
|
|
الامر، حديث من مات و لم يعرف |
|
|
|
امام زمانه...، سيره مسلمانان، لزوم اجراي حدود و |
|
|
|
حفظ نظام اسلامي و وجود دفع |
|
|
|
ضررهاي عظيم. |
|