|
|
| |
|
بررسي موضوعات امامت و مهدويت، از ديدگاه فرقه |
|
| |
|
اسماعيليه، همراه با نگاهي به اقوال |
|
| |
|
و نظرات شيعه و مخالفان آن است. نويسنده نخست موضوع |
|
| |
|
امامت را به عنوان يکي از |
|
| |
|
مهم ترين اصول اسلام قبول و ضمن ارزيابي نظرات شيعه |
|
| |
|
و اهل سنت در اين باره، آن را |
|
| |
|
به عنوان مقام انتخابي و انتصابي از جانب خداوند در |
|
| |
|
ميان نسل اميرمؤمنان (ع) |
|
| |
|
مي پذيرد، ولي غلو در مقام آنها همانند اعتقاد به |
|
| |
|
خلقت آنان از طينتي غير از طينت |
|
| |
|
مردم معمولي و... را مطلقا رد مي کند. مؤلف که خود |
|
| |
|
به گروه اهل حق اسماعيليه از |
|
| |
|
مذهب شيعه تعلق دارد، آراء و نظرات فرقه اهل حق |
|
| |
|
درباره امامت و قيام مهدي (ع) را |
|
| |
|
نقل کرده و نظرات اخوان الصفا در رسائلشان را در |
|
| |
|
ظاهر مطابق با شيعه اماميه و در |
|
| |
|
باطن مطابق با نظرات اهل حق ارزيابي نموده است. وي |
|
| |
|
در بيشتر موارد، به نظرات و آراء |
|
| |
|
قاضي نعمان مصري تمسک جسته و ديدگاه هاي وي را |
|
| |
|
درباره امامان و امامت آورده است و |
|
| |
|
در ادامه نظرات برخي فلاسفه اسماعيليه مثل ابويعقوب |
|
| |
|
سجستاني (331 ق) و داعي الدعاة |
|
| |
|
شيرازي (470 ق) و احمد حميدالدين کرماني و تأويلات |
|
| |
|
باطني آنها را درباره امامت |
|
| |
|
آورده است. در ادامه، مؤلف ضمن پرداختن به نظرات |
|
| |
|
شيعه درباره مهدي موعود از قول |
|
| |
|
آنان، پرسش ها و پاسخ هايي را مطرح مي کند و در |
|
| |
|
پايان نظرات فلسفي و باطني گرايانه |
|
| |
|
فلاسفه اسماعيلي را مبني بر پذيرش امامت توسط مهدي |
|
| |
|
(البته نه امام دوازدهم شيعه) |
|
| |
|
ذکر و خود نيز ضمن رد روايات متعدد منقول در شيعه و |
|
| |
|
سني (به خاطر تضادها و تناقضات |
|
| |
|
بسيار با همديگر) اصل مهدي و ظهور قائمي در زمان |
|
| |
|
نزديک به قيامت را مي پذيرد. |
|
| |
|
بررسي موضوعات امامت و مهدويت، از ديدگاه فرقه |
|
| |
|
اسماعيليه، همراه با نگاهي به اقوال |
|
| |
|
و نظرات شيعه و مخالفان آن است. نويسنده نخست موضوع |
|
| |
|
امامت را به عنوان يکي از |
|
| |
|
مهم ترين اصول اسلام قبول و ضمن ارزيابي نظرات شيعه |
|
| |
|
و اهل سنت در اين باره، آن را |
|
| |
|
به عنوان مقام انتخابي و انتصابي از جانب خداوند در |
|
| |
|
ميان نسل اميرمؤمنان (ع) |
|
| |
|
مي پذيرد، ولي غلو در مقام آنها همانند اعتقاد به |
|
| |
|
خلقت آنان از طينتي غير از طينت |
|
| |
|
مردم معمولي و... را مطلقا رد مي کند. مؤلف که خود |
|
| |
|
به گروه اهل حق اسماعيليه از |
|
| |
|
مذهب شيعه تعلق دارد، آراء و نظرات فرقه اهل حق |
|
| |
|
درباره امامت و قيام مهدي (ع) را |
|
| |
|
نقل کرده و نظرات اخوان الصفا در رسائلشان را در |
|
| |
|
ظاهر مطابق با شيعه اماميه و در |
|
| |
|
باطن مطابق با نظرات اهل حق ارزيابي نموده است. وي |
|
| |
|
در بيشتر موارد، به نظرات و آراء |
|
| |
|
قاضي نعمان مصري تمسک جسته و ديدگاه هاي وي را |
|
| |
|
درباره امامان و امامت آورده است و |
|
| |
|
در ادامه نظرات برخي فلاسفه اسماعيليه مثل ابويعقوب |
|
| |
|
سجستاني (331 ق) و داعي الدعاة |
|
| |
|
شيرازي (470 ق) و احمد حميدالدين کرماني و تأويلات |
|
| |
|
باطني آنها را درباره امامت |
|
| |
|
آورده است. در ادامه، مؤلف ضمن پرداختن به نظرات |
|
| |
|
شيعه درباره مهدي موعود از قول |
|
| |
|
آنان، پرسش ها و پاسخ هايي را مطرح مي کند و در |
|
| |
|
پايان نظرات فلسفي و باطني گرايانه |
|
| |
|
فلاسفه اسماعيلي را مبني بر پذيرش امامت توسط مهدي |
|
| |
|
(البته نه امام دوازدهم شيعه) |
|
| |
|
ذکر و خود نيز ضمن رد روايات متعدد منقول در شيعه و |
|
| |
|
سني (به خاطر تضادها و تناقضات |
|
| |
|
بسيار با همديگر) اصل مهدي و ظهور قائمي در زمان |
|
| |
|
نزديک به قيامت را مي پذيرد. |
|
