|
|
|
مؤلف به استناد آراي اهل سنت اثبات مي کند که |
|
|
|
اعتقاد به امام مهدي (ع) نه يک اعتقاد |
|
|
|
شيعي بلکه عقيده اي اسلامي است. وي با مستندات |
|
|
|
تاريخي و اسلامي به رفع شک و شبهه از |
|
|
|
مسئله امام زمان (ع) مي پردازد. او به شخصيت امام |
|
|
|
زمان، ولادت، غيبت، نواب، کيفيت |
|
|
|
ارتباط آنها با حضرت، مقدار زمان غيبت، شرايط زمان |
|
|
|
حضور و شرايط بعد از حضور اشاره |
|
|
|
مي کند. نويسنده در بخشي از کتاب، ادعاي دو فرقه |
|
|
|
بابيت و مهدويت را از نظر فلسفي و |
|
|
|
ديني مورد تحليل قرار مي دهد و عدم تطبيق |
|
|
|
انديشه هاي آنها را با مباني عقلي و ديني |
|
|
|
ثابت مي کند. وي مرتبه والاي امام مهدي در علم و |
|
|
|
معرفت و اوصاف و حالات آن حضرت را |
|
|
|
مبين ادعاي خلاف واقع اين دو فرقه مي داند. |
|
|
|
مؤلف به استناد آراي اهل سنت اثبات مي کند که |
|
|
|
اعتقاد به امام مهدي (ع) نه يک اعتقاد |
|
|
|
شيعي بلکه عقيده اي اسلامي است. وي با مستندات |
|
|
|
تاريخي و اسلامي به رفع شک و شبهه از |
|
|
|
مسئله امام زمان (ع) مي پردازد. او به شخصيت امام |
|
|
|
زمان، ولادت، غيبت، نواب، کيفيت |
|
|
|
ارتباط آنها با حضرت، مقدار زمان غيبت، شرايط زمان |
|
|
|
حضور و شرايط بعد از حضور اشاره |
|
|
|
مي کند. نويسنده در بخشي از کتاب، ادعاي دو فرقه |
|
|
|
بابيت و مهدويت را از نظر فلسفي و |
|
|
|
ديني مورد تحليل قرار مي دهد و عدم تطبيق |
|
|
|
انديشه هاي آنها را با مباني عقلي و ديني |
|
|
|
ثابت مي کند. وي مرتبه والاي امام مهدي در علم و |
|
|
|
معرفت و اوصاف و حالات آن حضرت را |
|
|
|
مبين ادعاي خلاف واقع اين دو فرقه مي داند. |
|