|
|
|
پژوهشي درباره تکليف شيعيان در عصر غيبت و لزوم |
|
|
|
پيروي آنان از فقهاي جامع الشرايط |
|
|
|
است. نويسنده نخست با استناد به دلايل عقلي و آياتي |
|
|
|
از قرآن، مسئله رجوع جاهل به |
|
|
|
عالم را بررسي کرده و آن گاه نظر شيعه و اهل سنت را |
|
|
|
در باره افراد داراي صلاحيت |
|
|
|
براي مراجعه در امور دين به بحث گذاشته است. وي با |
|
|
|
ارائه نمونه هايي از آيات و |
|
|
|
روايات، نظر اهل سنت را در خصوص مرجعيت صحابه مردود |
|
|
|
شمرده و گروهي از آنان را منافق |
|
|
|
دانسته است. سپس نتيجه مي گيرد تنها مرجع |
|
|
|
صلاحيت دار در اين خصوص، ائمه (ع) |
|
|
|
شيعه اند که معصوم از هر نوع خلل و خطا هستند. |
|
|
|
پژوهشي درباره تکليف شيعيان در عصر غيبت و لزوم |
|
|
|
پيروي آنان از فقهاي جامع الشرايط |
|
|
|
است. نويسنده نخست با استناد به دلايل عقلي و آياتي |
|
|
|
از قرآن، مسئله رجوع جاهل به |
|
|
|
عالم را بررسي کرده و آن گاه نظر شيعه و اهل سنت را |
|
|
|
در باره افراد داراي صلاحيت |
|
|
|
براي مراجعه در امور دين به بحث گذاشته است. وي با |
|
|
|
ارائه نمونه هايي از آيات و |
|
|
|
روايات، نظر اهل سنت را در خصوص مرجعيت صحابه مردود |
|
|
|
شمرده و گروهي از آنان را منافق |
|
|
|
دانسته است. سپس نتيجه مي گيرد تنها مرجع |
|
|
|
صلاحيت دار در اين خصوص، ائمه (ع) |
|
|
|
شيعه اند که معصوم از هر نوع خلل و خطا هستند. |
|