بازگشت

مشخصات کتاب
    :نام کتاب   غيبت امام دوازدهم و پيشينه تاريخي آن  
    :نويسنده   حسين، جاسم  
    :ناشر   بنياد بعثت  
    :موضوع   غيبت - تاريخ  
    :تعداد چاپ   1  
    :زبان اصلي    

شرح موضوعات کتاب
     اثبات وجود امام مهدي (عج) و تحليل و تبيين پيشينه  
     تاريخي غيبت، موضوع اين پژوهش  
     است. نويسنده با شيوه اي آکادميک و مستند، با  
     استفاده از منابع معتبر تشيع و تسنن،  
     اين اثر را تأليف نموده است. وي معتقد است آميختگي  
     غيبت و ارتباط آن با مهدويت و  
     امامت در باور شيعي موجب شده تا مستشرقيني چون:  
     اگناز گلدزهير، مارگليوث و ديگران  
     حقيقت تاريخي غيبت و آغاز آن در 329 ق را ناديده  
     بگيرند. نويسنده سير تحول آثار  
     مکتوبي را که به مقوله غيبت پرداخته اند از سال 260  
     هجري بررسي مي کند. او کشي،  
     طوسي، طبري و مسعودي را جزء پيش گامان مطالعه  
     مهدويت مي داند و به بررسي نقش سنت در  
     طرح مسئله غيبت مي پردازد و با تکيه بر اسناد، مهدي  
     را نامي پر اهميت و لقب بسياري  
     از سلطان ها و حاکمان معرفي مي کند. تأثير گفتار  
     ائمه در بسط و گسترش غيبت باوري و  
     ايجاد نهاد اداري وکالت در زمان امام جواد (ع) در  
     فصل دوم آمده است؛ فصل سوم تحليل  
     اختلاف آراء درباره نام، اصل و نسب، مادر امام و  
     زمان تولد وي است. در بخش ديگر، به  
     کارکرد وکلاي امام و ترويج مهدويت توسط آنان اشاره  
     شده است. نويسنده در پايان چنين  
     نتيجه مي گيرد: 1. منشاء مهدويت، قرآن، احاديث و  
     روايات ائمه اند؛ 2. فشار سياسي بر  
     ائمه باعث تشکيل نهاد وکالت شده است؛ 3. غيبت امام  
     و اعتقاد به ظهور وي از ارکان  
     دين اسلام است. اين نکته قابل ذکر است که اين کتاب  
     متن پايان نامه دکتري نويسنده  
     است.  
     اثبات وجود امام مهدي (عج) و تحليل و تبيين پيشينه  
     تاريخي غيبت، موضوع اين پژوهش  
     است. نويسنده با شيوه اي آکادميک و مستند، با  
     استفاده از منابع معتبر تشيع و تسنن،  
     اين اثر را تأليف نموده است. وي معتقد است آميختگي  
     غيبت و ارتباط آن با مهدويت و  
     امامت در باور شيعي موجب شده تا مستشرقيني چون:  
     اگناز گلدزهير، مارگليوث و ديگران  
     حقيقت تاريخي غيبت و آغاز آن در 329 ق را ناديده  
     بگيرند. نويسنده سير تحول آثار  
     مکتوبي را که به مقوله غيبت پرداخته اند از سال 260  
     هجري بررسي مي کند. او کشي،  
     طوسي، طبري و مسعودي را جزء پيش گامان مطالعه  
     مهدويت مي داند و به بررسي نقش سنت در  
     طرح مسئله غيبت مي پردازد و با تکيه بر اسناد، مهدي  
     را نامي پر اهميت و لقب بسياري  
     از سلطان ها و حاکمان معرفي مي کند. تأثير گفتار  
     ائمه در بسط و گسترش غيبت باوري و  
     ايجاد نهاد اداري وکالت در زمان امام جواد (ع) در  
     فصل دوم آمده است؛ فصل سوم تحليل  
     اختلاف آراء درباره نام، اصل و نسب، مادر امام و  
     زمان تولد وي است. در بخش ديگر، به  
     کارکرد وکلاي امام و ترويج مهدويت توسط آنان اشاره  
     شده است. نويسنده در پايان چنين  
     نتيجه مي گيرد: 1. منشاء مهدويت، قرآن، احاديث و  
     روايات ائمه اند؛ 2. فشار سياسي بر  
     ائمه باعث تشکيل نهاد وکالت شده است؛ 3. غيبت امام  
     و اعتقاد به ظهور وي از ارکان  
     دين اسلام است. اين نکته قابل ذکر است که اين کتاب  
     متن پايان نامه دکتري نويسنده  
     است.