|
|
|
گزارش کوتاهي است از باور زرتشتيان در خصوص موعود |
|
|
|
آخر زمان. در اعتقادات کهن ايران، |
|
|
|
هستي، عمري 12 هزار ساله دارد و به 4 دوره 3 هزار |
|
|
|
ساله تقسيم مي شود؛ به اين ترتيب |
|
|
|
که دوره اول جهان بالقوه و تنها در انديشه اهورا |
|
|
|
مزداست و دوره دوم جهان، رنگ مادي |
|
|
|
به خود گرفته و آلودگي به آن راه نيافته است و در |
|
|
|
دوره سوم، آفرينش دچار آلودگي شده |
|
|
|
و نيروهاي اهورايي بر آن مي تازند و درگيري بين |
|
|
|
نيکي و بدي نمايان مي شود و سه |
|
|
|
هزاره چهارم دوره پيراستگي آفرينش و در نهايت رسيدن |
|
|
|
به پاکي آغازين است. بر اساس |
|
|
|
متون زرتشتي، در سه هزار سال پايان عمر هستي در آخر |
|
|
|
هر هزار سال، يک موعود يا |
|
|
|
سوشيانت به طور خارق العاده ظهور مي کند. اين 3 |
|
|
|
منجي که در اين سه هزاره آخر ظهور |
|
|
|
مي کنند، سه برادر از نسل زرتشت هستند و ظهور هر يک |
|
|
|
علائمي دارد. نشانه سوشيانت |
|
|
|
هزاره آخر، ماندن خورشيد به مدت 30 شبانه روز در |
|
|
|
ميانه آسمان است و داراي خصوصيات |
|
|
|
بسياري است و هنگام ظهور او نيز اتفاقاتي در جهان |
|
|
|
پديد مي آيد که برخاستن مردگان، |
|
|
|
جدايي خوبان و بدان، درگيري اهورا مزدا و اهريمن و |
|
|
|
لشکريانش و غلبه اهورا و پاکي |
|
|
|
ابدي زمين از اهريمن از جمله آن هاست. |
|