|
|
|
ارايه مطالبي درباره امام زمان از نگاه يک انديشمند |
|
|
|
اهل سنت است. خلاصه کننده به |
|
|
|
تبع نويسنده نخست در مقدمه اي، ضمن اشاره به اين که |
|
|
|
دين اسلام بر اساس فطرت است و |
|
|
|
خداشناسي و ساير اصول ديني ما برخاسته از فطرتند، |
|
|
|
امامت را يکي از ابعاد فطرت بشري |
|
|
|
دانسته که در بعضي از موجودات ديگر، مثل مورچه ها و |
|
|
|
زنبورهاي عسل و موريانه که |
|
|
|
زندگي جمعي دارند، ديده مي شود. وي اعتقاد به مصلح |
|
|
|
جهاني و انتظار فرج و ظهور مصلح |
|
|
|
جهاني را فطري و آن را غريزي و فراگير دانسته است. |
|
|
|
به دنبال ذکر برخي از پندارهاي |
|
|
|
غلط بعضي از جوامع، مثل اعتقاد چيني ها به کرشنا و |
|
|
|
عقيده برهمائيان به ويشنو، مهدي |
|
|
|
(عج) را در کتاب ها و گفتارهاي علماي اهل سنت و |
|
|
|
روايات آنان بررسي کرده است. در |
|
|
|
پايان، به نام 26 نفري اشاره مي کند که نويسنده |
|
|
|
کتاب مزبور به عنوان راويان صحابه |
|
|
|
که از رسول خدا روايات مهدي را نقل کرده اند آورده |
|
|
|
است. |
|