|
|
| |
|
نويسنده، نخست به ذکر احاديث شيعه اماميه و اهل سنت |
|
| |
|
درباره ظهور امام مهدي (عج) |
|
| |
|
مي پردازد. آن گاه خصوصيات و صفات ايشان را |
|
| |
|
برمي شمرد تا از طريق آن مدعيان دروغين |
|
| |
|
مهدويت از مهدي واقعي بازشناسانده شوند. در ادامه |
|
| |
|
به ناکامي هاي مدعيان مهدويت در |
|
| |
|
اهدافشان اشاره مي کند و نتيجه مي گيرد هنوز مهدي |
|
| |
|
واقعي ظهور نکرده است. وي علائم |
|
| |
|
ظهور را بررسي مي کند و نام مکان هايي را که ياران |
|
| |
|
مهدي از آن جا برخواهند خاست ذکر |
|
| |
|
مي کند و با نگاهي گذرا به اوضاع و احوال کنوني |
|
| |
|
جهان و زوال ارزش هاي اخلاقي و |
|
| |
|
ديني، بر ضرورت اصلاح اين وضع تأکيد مي کند و تنها |
|
| |
|
فرد صالح براي سامان دادن به اين |
|
| |
|
اوضاع و اصلاح امور اخلاقي و معيشتي مردم را امام |
|
| |
|
مهدي مي داند. او سپس با بيان |
|
| |
|
وظايف شيعيان در عصر غيبت از آنان خواسته است تا با |
|
| |
|
اصلاح خويش و پرهيز از گناهان، |
|
| |
|
خود را براي آمدن حضرت آماده نمايند. |
|
