|
|
| |
|
در مقدمه، نام موعودهاي اديان مختلف ذکر و |
|
| |
|
موعودباوري جزء ارکان بسياري از اديان |
|
| |
|
شمرده مي شود. نويسنده به کاوش در عهدين مي پردازد |
|
| |
|
و شواهدي از آن را درباره منجي |
|
| |
|
منتظر برجسته مي سازد و آن را بر حضرت مهدي (عج) |
|
| |
|
منطبق مي کند. سپس از خلال آيات |
|
| |
|
قرآن و احاديث نبوي، ديدگاه اسلامي را بازگو |
|
| |
|
مي کند. وي به آياتي از سوره هاي نور، |
|
| |
|
قصص، صف، برائت و مائده استشهاد مي کند و با استناد |
|
| |
|
به اقوال ائمه (ع) دلالت آيات |
|
| |
|
بر امام را آشکار مي سازد. مؤلف، صلح جهاني و مدينه |
|
| |
|
فاضله را آرزوي غايي بسياري از |
|
| |
|
فيلسوفان و انديشمندان مي داند و به اقوال افلاطون، |
|
| |
|
اسکار وايلد، راسل، نهرو و |
|
| |
|
ديگران درباره صلح و عدالت جهاني در سايه حکومتي |
|
| |
|
واحد و دادگستر اشاره مي کند. |
|
| |
|
نويسنده ويژگي هاي شخصيت امام و شرح حال وي را به |
|
| |
|
طور فشرده بيان مي کند و فوايد |
|
| |
|
حيات طولاني امام را رشد معنوي، آمادگي براي ايجاد |
|
| |
|
تحول، ياري رساندن به مظلومان و |
|
