جواب:
جمله اي كه نقل كرده ايد آيه قرآن نيست؛ بلكه روايت از پيامبر اكرم(ص) است كه اهل سنت هم آن را نقل كرده اند. جاي شبهه نيست كه اگر كسي امام زمان(عج) خودش را بشناسد وامامت آن امام برايش ثابت شود و انكار كند يا امام را نشناسد و نشناختن او از بي مبالاتي و اهميت ندادن نسبت به امور دين باشد (در حالي كه اسباب شناختن براي او فراهم است) مردن چنين شخصي، مردن جاهليت است. اما كساني كه نسبت به امور ديني اهميت مي دهند و زمينه پذيرش واجبات الهي را دارند (كه يكي از آنها معرفت امام است)؛ ولي اسباب و موانعي براي آنها پيش آمده كه اصلاً امامت امام به گوش آنها نخورده و يا براي آنها تفهيم نشده است، شامل اين حديث نمي شوند. تنها نسبت به آن مقدار از مسائل دين كه به آنها رسيده، مؤاخذه مي شوند. تعداد زيادي از اهل سنت، مسأله امامت را نشنيده اند و يا براي آنها تفهيم نشده است و بنا به اعتمادي كه به بزرگان خودشان دارند از آنها تبعيت مي كنند. حكم اين گونه افراد، با كساني كه نسبت به مسائل آگاهند فرق مي كند.
|
