جواب:
شيخ صدوق در كتاب مونس الحزين في معرفه الحق و اليقين نوشته است: شيخ حسن بن مثله جمكراني گويد: شب سه شنبه هفدهم ماه رمضان سال 393 هجري قمري در خانة خود بودم كه ناگهان جماعتي آمدند و مرا صدا زدند و گفتند كه حضرت مهدي(عج) شما را طلبيده است.
به همراه جماعت به مكاني كه اكنون مسجد مقدس جمكران است، رفتيم؛ در آن جا حضرت به من فرمود: به صاحب اين زمين (حسن بن مسلم) بگو كه اين زمين، زمين شريفي است و خدا اين زمين را از زمين هاي ديگر برگزيده است. نزد سيد ابوالحسن برو و به او بگو كه اين زمين را از حسن بن مسلم بگيرد و با همكاري مردم در اين زمين مسجدي بنا گردد. به مردم بگو به اين مكان توجه كنند و آن را عزيز دارند و چهار ركعت نماز در اين جا به جا آورند.
سپس حضرت خواندن نماز مخصوص در اين مكان را به وي آموخت.
حسن بن مثله جمكراني مي گويد: به حضرت عرض كردم: براي اين كه ديگران حرف من را بپذيرند، به دليل و نشانه نياز دارد، چون مردم حرف بي دليل را نميپذيرند. حضرت فرمود: ما نشانه و علامتي قرار مي دهيم تا سخن تو تصديق شود. برو نزد سيد ابوالحسن و به او بگو اين كارها را انجام دهد.... .
من به خانه ام بازگشتم و فردا صبح همراه علي المنذر به خانة سيد ابوالحسن الرضا رهسپار شدم. وقتي به منزلش رسيديم، ديديم خدمتگزاران سيد گفتند:
آقا از سپيده دم منتظر شما است. آيا از جمكران آمده ايد؟ گفتم: آري. آنگاه نزد سيّد رفتيم و پس از سلام و احوالپرسي به من گفت: اي حسن بن مثله، من خواب بودم، در عالم خواب شخصي به من گفت: بامدادان مردي از جمكران به نام حسن بن مثله، پيش تو مي آيد. بايد سخنش را تصديق كني. سخن او سخن ما است. مبادا كلام او را نپذيري! از خواب بيدار شده و تا الآن در انتظار آمدنت بودم.
من هم ماجرا را براي او شرح دادم و سرانجام به فرمان ناحية مقدسه اين مسجد ساخته شد.
|
