راستش را به ما نگفتند يا لااقل همه راست را به ما نگفتند.

گفتند: تو که بيايي خون به پا مي کني،جوي خون به راه مي اندازي و از کشته پشته مي سازي و ما را از ظهور تو ترساندند.

درست مثل اينکه حادثه اي به شيريني تولد را کتمان کنند و تنها از درد زادن بگويند.

ما از همان کودکي، تو را دوست داشتيم. با همه فطرتمان به تو عشق مي ورزيديم و با همه وجودمان بي تاب آمدنت بوديم.

عشق تو با سرشت ما عجين شده بود و آمدنت ، طبيعي ترين و شيرين ترين نيازمان بود.

اما ... اما کسي به ما نگفت که چه گلستاني مي شود جهان ، وقتي که تو بيايي.

همه، پيش ازآنکه نگاه مهرگستر و دستهاي عاطفه تو را توصيف کنند، شمشير تو را نشانمان دادند.

آري ، براي اينکه گلها و نهالها رشد کنند، بايد علفهاي هرز را وجين کرد و اين جز با داسي برنده و سهمگين ، ممکن نيست.

آري ، براي اينکه مظلومان تاريخ ، نفسي به راحتي بکشند، بايد پشت و پوزه ظالمان و ستمگران را به خاک ماليد و نسلشان را از روي زمين برچيد.

آري ، براي اينکه عدالت بر کرسي بنشيند، هر چه سرير ستم آلوده سلطنت را بايد واژگون کرد و به دست نابودي سپرد.

و اينها همه ، همان معجزه اي است که تنها از دست تو برمي آيد و تنها با دست تو محقق مي شود.

اما مگر نه اينکه اينها همه مقدمه است براي رسيدن به بهشتي که تو باني آني .

آن بهشت را کسي براي ما ترسيم نکرد.

کسي به ما نگفت که آن ساحل اميد که در پس اين درياي خون نشسته است، چگونه ساحلي است؟!

کسي به ما نگفت که وقتي تو بيايي:

پرندگان در آشيانه هاي خود جشن مي گيرند و ماهيان درياها شادمان مي شوند و چشمه ساران مي جوشند و زمين چندين برابر محصول خويش را عرضه مي کند. (1)

به ما نگفتند که وقتي تو بيايي:

دلهاي بندگان را آکنده از عبادت و اطاعت مي کني و عدالت بر همه جا دامن مي گسترد و خدا به واسطه تو دروغ را ريشه کن مي کند و خوي ستمگري و درندگي را محو مي سازد و طوق ذلت بردگي را از گردن خلايق برمي دارد. (2)

به ما نگفتند که وقتي تو بيايي:

ساکنان زمين و آسمان به تو عشق مي ورزند، آسمان بارانش را فرو مي فرستد، زمين ، گياهان خود را مي روياند... و زندگان آرزو مي کنند که کاش مردگانشان زنده بودند و عدل و آرامش حقيقي را مي ديدند و مي ديدند که خداوند چگونه برکاتش را بر اهل زمين فرو مي فرستد. (3)

به ما نگفتند که وقتي تو بيايي:

همه امت به آغوش تو پناه مي آورند همانند زنبوران عسل به ملکه خويش.

و تو عدالت را آنچنان که بايد و شايد در پهنه جهان مي گستري و خفته اي را بيدار نمي کني وخوني را نمي ريزي. (4)

به ما نگفته بودند که وقتي تو بيايي:

رفاه و آسايشي مي آيد که نظير آن پيش از اين ، نيامده است. مال و ثروت آنچنان وفور مي يابد که هر که نزد تو بيايد فوق تصورش ، دريافت مي کند. (5)

به ما نگفتند که وقتي تو بيايي:

اموال را چون سيل، جاري مي کني ، و بخششهاي کلان خويش را هرگز شماره نمي کني. (6)

به ما نگفتند که وقتي تو بيايي:

هيچ کس فقير نمي ماند و مردم براي صدقه دادن به دنبال نيازمند مي گردند و پيدا نمي کنند. مال را به هر که عرضه مي کنند، مي گويد: بي نيازم. (7)

اي محبوب ازلي و اي معشوق آسماني!

ما بي آنکه مختصات آن بهشت موعود را بدانيم و مدينه فاضله حضور تو را بشناسيم تو را دوست مي داشتيم و به تو عشق مي ورزيديم.

که عشق تو با سرشتها عجين شده بود و آمدنت طبيعي ترين و شيرين ترين نيازمان بود.

ظهور تو بي ترديد بزرگترين جشن عالم خواهد بود و عاقبت جهان را ختم به خير خواهد کرد.

کلک مشاطه صنعتش نکشد نقش مراد هرکه اقراربدين حسن خدادادنکرد





پي نوشتها:

1. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم:فعند ذلک تفرح الطيور في اوکارها و

الحيتان في بحارها و تفيض العيون و تنبت الارض ضعف اکلها: ينابيع المودة، ج 2،

ص 136.

2. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم: يفرج الله بالمهدي عن الامه، بملا

قلوب العباد عبادة و يسعهم عدله، به يمحق الله الکذب و يذهب الزمان الکلب و يخرج

ذل الرق من اعناقکم: بحارالانوار، ج 51، ص 75.

3. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم: يحبه ساکن الارض و ساکن السماء و ترسل

السماءفطرها و تخرج الارض نباتها. لاتمسک منه شيئا، يعيش فيهم سبع سنين او ثمانيااو

تسعا. يتمني الاحياءالاموات ليروالعدل والطمانينه و ماصنع الله باهل الارض من خيره:

بحارالانوار، ج 51، ص 104.

4. پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم:ياوي الي المهدي امته کمال تاوي النحل

الي يعسوبها و يسيطرالعدل حتي يکون الناس علي مثل امرهم الاول . لايوقظ نائما و لا

يهريق دما: منتخب الاثر، ص 478.

5. پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم:تنعم امتي في دنياه نعيما لم تنعم مثله قط.

البر منهم والفاجر والمال کدوس ياتيه الرجل فيحثوله: البيان ، ص 173.

6. پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم: يفيض المال فيضا و يحثوالمال حثوا و

لايعده عدا:صحيح مسلم، ج 8، ص 185.

7. پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله وسلم: يفيض فيهم المال حتي يهم الرجل بماله من

يقبله منه حتي يتصدق فيقول الذي يعرضه عليه: لا ارب لي به: مسنداحمد ، ج 2، ص 530.