اين است مهدي -عليه السلام- و اين است حتميّتِ او، تولّد و بقاي او، تأثيرِ او، ظهورِ او، و شورش و انقلابِ او، اصلاح و تصفيه او، و تأسيسِ حکومتِ او... که خواهد شد.

بعثت، فرود آمدن نور است در طبيعت. غدير، تداوم حکومت نور است در زمين. عاشورا، ذِبح عظيم است براي نجات دادنِ حکومت نور. و مهدي، انفجار نور است در استغراق ظلمت. هر چه جهان ظلماني ترگردد، و تاريک تر شود، طلب روشنايي لازم تر و محسوس تر خواهد شد. هنگامي که آفاق را ظلمت فرا گيرد، نورشناسانِ نور طلب به پا مي خيزند، و به بيداري جامعه و آماده سازيِ ياران مهدي دست مي يازند، تا همه در جست وجوي خاور انوار بر آيند، و تا به طلب «طلعتِ رَشيده» و «غُره حميده» بشتابند، و تا دست نياز به درگاه خداي بي نياز بردارند، و آن ذخيره الاهي، و مُنجي نهايي را بطلبند.

اين آرزويي است که از قديم روزگاران، در آن باره، سخن ها گفته اند، و پيامبران و حکيمان آن را وعده داده اند، و پيامبراکرم، آن همه در آن باره، با صراحت، نويد داده است... آري، انعکاس اين آرزو، در آفاق و اعصار پيچيده است، و بانگ دراي اين کاروان، در مَعَبر بشريت، طنين افکنده است...

و روزي، امواج اين واقعه بزرگ، در جام خورشيد خواهد ريخت. و نسيم ها از کران تا کران دشت ها و آبادي ها بر فضاي چنان دولتي خواهد وزيد. و درختان در چنان روزگاري جوانه خواهد زد. و گل ها در عصمت آن ايّام خواهد شکفت. و جويبارها و نهرها و رودها، در آن ايّام برکت خيز، جاري خواهد گشت...

... بانگ «اَشَهَدُ اَن لا الهَ الاّ اللّه - و - اَشهَدُ اَنَّ محمّداً رسولُ اللّه»، در سحرگاهان و نيم روزها و غروب ها، از فراز مأذنه ها، و از درون آبادي ها، در همه جاي جهان، به گوش مردم آن روزگار خواهد رسيد. گلبانگ «حَي عَلَي الصَّلاة» و «حَيَّ علي خيرِ العَمَل»، در همه سوي، در پنج هنگام، طنين انداز خواهد گشت.

با شعارِ «اِنَّ اللّهَ يأمُرُ بِالعَدلِ و الاِحسان»، عدل و احسان، همه جا را خواهد گرفت، و «جامعه اعلون» پديد خواهد آمد. و مشعل جاويد، همچون خورشيد، بر فراز پهنه هاي زيست انساني، فروغ خواهد پاشيد.

حماسه جاويد مرزبانان تجسُّم خواهد يافت. و خون متبلورِ خورشيد، در راه «تفسيرِ آفتاب»، به آبادي ها و زندگي ها رنگ خواهد زد.

آن روز ديوار مساجد کوتاه خواهد گشت. عدل و مساوات همه گير خواهد شد. نابساماني ها از ميان خواهد رفت. ستم ها و جهل ها از جهان رخت خواهد بست. دل ها منور، عقل ها کامل، دانش ها واقعي، و جان ها سرشار خواهد شد. زندگي ها پاک و امتيازهاي پست مادّي نابود خواهد گرديد.

آن روز عصمت جاودان زنده خواهد شد، و عينيّت ايمان قوام خواهد يافت.

آن روز، قطرات نور، از جام لحظه ها، در قالب وجودِ انسان خواهد ريخت. و انسان فطري، با تزکيه و تعليم، پرورش و آموزش، به سوي جاودانگي ها راه خواهد يافت.

آن روز، فضاي زمان زايل، به نمونه اي از دهر ثابت بدل خواهد گشت...

آن روز، همه جا و همه چيز نور خواهد بود و نور، و روشنايي خواهد بود و روشنايي، ذات همه چيز نوراني خواهد شد، و روح نور، در همه جا و همه چيز، حلول خواهد کرد...

و آن روز، همه جا و همه چيز، نور خواهد بود و نور، و روشنايي خواهد بود و روشنايي...