امام حسين (ع ) حضرت مهدي (ع ) را غسل مي دهد



«ثُمَّ رَدَدْنا لَكُمُ الْكَرَّةَ عَلَيْهِمْ وَأَمْدَدْناكُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنينَ وَ جَعَلْناكُمْ اَكْثَرَ نَفيراً»

( - سوره اسراء: آيه 6 . )

«سپس شما را بر آنها چيره مي كنيم؛ و شما را بوسيله داراييها و فرزنداني كمك خواهيم كرد، ونفرات شما را بيشتر (از دشمن) قرار مي دهيم».

در تفسير آيه شريفه 6 از سوره اسراء چنين روايت شده:

... امام حسين ( عليه السلام ) با هفتاد نفر از يارانش، كه خودهاي دو روي طلا بر سر دارند، و به مردم اعلام مي كنند كه اين ( - كلاه آهني، كلاه فلزي كه در جنگ بر سر مي گذارند. (فرهنگ عميد). )

حسين [ ( عليه السلام ) ] است كه خارج شده است، تا مؤمنان در مورد او دچار شك وترديد نشوند و خيال نكنند كه شيطان يا دجّال است. واين هنگامي است كه حضرت مهدي ( عليه السلام ) در ميان مردم است.
هنگامي كه همه مؤمنان امام حسين ( عليه السلام ) را شناختند و همگي يقين كردند كه او حضرت حسين ( عليه السلام ) است، اجل حضرت مهدي ( عليه السلام ) فرا مي رسد و ديده از جهان فرو مي بندد.

( - حضرت مهدي ( عليه السلام ) همانند ديگر ائمه ( عليهم السلام ) : پس از رحلتشان قبل از قيامت به دنيا باز مي گردند. (پس از اين روايتي را در اين مورد متذكر خواهيم شد). )

آنگاه امام حسين ( عليه السلام ) او را غسل و كفن و حنوط مي كند و به خاك مي سپارد. كه هرگز امام را جز امام غسل نمي دهد.

( - بحارالانوار: ج 51، ص 56 / كافي: ج 8، ص 206 . )