بشر بحران زده امروز منتظر يک منجي است تا او را از بحران و پريشان حالي نجات دهد و به آرامشي مطلوب برساند. اين آرامش را بشر خود از خويشتن دريغ کرده است و بشر خود به وجود آورنده اين ناآرامي است که امروز ديگر از آن به تنگ آمده، ظهور منجي را انتظار مي کشد و امّا او خواهد آمد و جهان را نجات خواهد داد. او همين الان مهمان دلهاي ماست و به ما وعده داده شده است. آري او خواهد آمد و با ظهورش عشق و آرزوهاي ما تجسّم عيني خواهند يافت. او مظهر تمام صفات پسنديده اي است که مي توان متصور شد. او حجت خدا بر خلق است و با آمدنش تاريکي ها روشن مي شوند و ظلم و نابرابري ها رفع و دفع خواهند شد. او خليفة ا... به تمام معناست و مظهر عباد صالح خداست. او الگوي کمال انساني و جانشين شايسته پدرش و اجدادش و رسول خداست. او منتهاي آرزوي ماست.

آري با ظهور حضرت قائم، عجّل اللَّه تعالي فرجه، انسان، انسان بودنش را و شايستگي هايش را و جامعه، جامعه بودنش را به تمام معنا درک خواهند کرد. انسان و جامعه هماني خواهد بود که ولي خدا از او مي خواهد. امّا آناني که منتظر اويند بايد شايسته منتَظر باشند بايد خانه دل بيارايند و بعد به انتظار بنشينند. او بهترين و برترين در عصر خويش است. بنابراين با بهترين حالات شخصي و اجتماعي بايد به استقبال ظهورش شتافت. وقتي قرار است يک ميهمان معمولي به خانه مان بيايد خانه را پاک ساخته، مي آرائيم تا رضايت خاطر ميهمان را به دست آوريم. حال که او (حضرت قائم، عجّل اللَّه تعالي فرجه) بهترين و برترين ميهمان ما و بشر خواهد بود چگونه مي توانيم خانه هاي دلمان را و جامعه مان را پاک نسازيم و نيارائيم؟ براي درک حضورش بايد با ناپاکي ها و پليدي ها جنگيد و محيط را براي حضورش مهيا ساخت. قبل از هر چيز بايد بر خود بشوريم و نفس آلوده خويش را به دار تقوي بکشيم. پس آنگه که خود پاک شديم جامعه نيز پاک خواهد بود و پاکان در مقابل ظلم و جور خواهند ايستاد و نبرد را به تمکين ترجيح خواهند داد. آنگاه که مژده ايستادگي در برابر ظالمان به گوش مظلومان برسد به ظهور منجي مشتاقتر و مايلتر خواهند بود و خود به قيام خواهند برخاست و همانا که ظهور حضرتش قيام مظلومان خواهد بود. اميد به ظهور منجي ما را بر آن مي دارد که در تاريکي ها ننشينيم به سمت نور و روشنايي رهسپاريم تا صبح دولت اميد بدمد و با انوار وجودش رستگار شويم. نشستن و دست روي دست گذاشتن ما را جاودانه نخواهد ساخت درچنين حالتي تباهي ها روز به روز گسترش خواهند يافت و ما در گوشه هاي تاريک زمان گم خواهيم شد. راز جاودانگي در پويايي است نه در منفعل بودن. راز جاودانگي ما در با او بودن است چرا که او حجت خداست براي با او بودن بايد خالص بود و با عشق در اين راه گام نهاد و همينطور بايد براي مبارزه ائي بي امان با ظلم و جور و هرچه پليدي هاست آماده بود.

انتظار يک بن بست اجتماعي نيست بلکه يک رودخانه جاري از حقايق اجتماعي است. انتظار ديدن روزنه اميد براي رهايي است. انتظار ديدن افق فردا و فرداهاست. اميد به آينده است. اشتياق رسيدن به بهترين وضع است و نه تنها تلاش براي تثبيت وضع موجود نيست بلکه تلاشي است براي بهتر شدن، تکامل يافتن و هميشه پويا زيستن. بنابراين جامعه منتظر، جامعه اي است پويا، رو به تکامل و متمايل به بهتر و انساني زيستن و فرد منتظر بايد هميشه در حال گريز از وضع موجود و تلاش براي فردايي بهتر از امروز باشد بايد بر عليه هرچه شرّ است بشورد تا جامعه براي ظهور و حضور آن انسان کامل آماده باشد. جاي بسي تأسف است که در جامعه اي آلوده، ناپاک، نامناسب و آلوده به پلشتي ها منتظر چنين انسان والا و وارسته اي باشيم که اين نه شرط ادب است، نه شرط ميهمانداري و نه شرط انساني الهي. پس بايد به پاخيزيم و با ادب حضور، جامعه را براي ظهور آماده سازيم.