يکي ديگر از آداب و وظايف مؤمنان منتظر در عصر غيبت، هديه کردن ثواب نماز يا قرائت قرآن به امام زمان عليه السلام، است. همانطور که هر يک از ما براي نشان دادن علاقه و محبت خود به ديگران، کلمات محبتآميز بر زبان ميآوريم، به ديدارشان ميرويم يا به آنان هديه ميدهيم تا از دوستي و محبت متقابل آنها برخوردار شويم، با بر زبان آوردن آيات زيباي قرآن يا عبارات و آيات نماز، عشق و علاقه قلبي خويش را به مولايمان حضرت صاحب الزمان (ع) هديه ميکنيم تا از محبت و دوستي آن امام بزرگوار بيشتر بهرهمند گرديم. چنانکه نقل است در زمان امام حسن مجتبي (ع) دخترک خدمتکاري با دسته گلي خوشبو نزد امام آمد و شاخه گلي را به آن حضرت هديه نمود. امام در مقابل اين کار پاداش بزرگي به وي بخشيد. سپس در مقابل نگاه متعجب اطرافيان خود فرمود: خداوند به ما دستور داده و فرموده است:

هر گاه کسي شما را ستايش کند شما بايد در مقابل به ستايشي بهتر از آن يا مانند آن پاسخ دهيد .

در واقع ائمه معصومين، عليهم السلام، ما از اين هديهها بينيازند، همانگونه که دريا از آنچه ابرها بر آن ميبارند بينياز است. ولي ما بينياز نيستيم از اينکه به ايشان هديهاي تقديم نماييم.

البته در اينکه نماز مخصوصي به عنوان هديه به حضرت مهدي يا به يکي از ائمه اطهار، عليهمالسلام، به جاي آوريم يا سورهاي را به عشق آنان ختم کنيم، هيچ حد و وقت و شمارهاي نيست و هر کس به مقدار محبت و توانايياش به محبوبش هديه تقديم ميکند و بر حسب طاقتش او را خدمت مينمايد. بدون شک نماز و قرآني که با اين نيت آغاز ميشود علاوه بر ثواب و پاداشي که براي صاحب آن به همراه دارد، پيوند و ارتباط انسان مومن را با امام غائبش محکمتر ميکند که به وسيله آن ميتواند به محبوب خويش نزديکتر شود. چنانکه امام موسي

کاظم (ع) در فضيلت آنان که ثواب قرائت و ختم قرآن رابه پيامبر و ائمه اطهار، عليهم السلام، هديه ميکنند، فرمودهاند:

پاداش آنان اين است که در روز قيامت با ما اهلبيت خواهند بود.

همچنين يکي از معصومين، عليهم السلام، روايت است که فرمودهاند:

هر کس ثواب نماز خود (چه واجب و چه مستجب) را براي رسول خدا و امير المؤمنين و امامان بعد از آن حضرت، عليهم السلام، قرار دهد خداوند ثواب نمازش را آنقدر افزايش ميدهد که از شمارش آن نفس قطع ميگردد و پيش از آنکه روحش از بدنش برآيد به او گفته ميشود: هديه تو به ما رسيد پس امروز، روز پاداش و تلافي کردن (نيکيهاي) توست. دلت خوش و چشمت روشن باد به آنچه خداوند برايت مهيّا فرموده و گوارايت باد آنچه که به آن رسيده اي.

پي نوشت :

- سوره نساء ، آيه 86

مآخذ:

1. موسوي اصفهاني، سيد محمد تقي، مکيال المکارم، ج 2، صص 379ـ373

2. اکبري، محمود، برگهاي زرين (داستانهايي از سيره ائمه معصومين)، ص 128