برکات امام مهدي (عليه السلام) در زمان غيبت چگونه ارزاني اهل زمين مي شود؟



اگر چه ممکن است حضور شخصي امام زمان (عليه السلام) در بين مردم سبب شود که مسلمانان از برکات بيش تري بهره مند شوند، ولي اين گونه نيست که اگر شخص ايشان غايب بود، هيچ گونه فايده اي براي امت اسلامي و مردم نداشته باشد. در روايات فوآيد گوناگوني براي حضرت در حال غيبت آمده است از جمله:



1 ـ امام غائب (عليه السلام) واسطه فيض و امان اهل زمين: امام معصوم(عليهم السلام)امان اهل زمين اند، و اگر زمين از اين حجت هاي الهي خالي بماند دنيا و اهلش نابود خواهند شد.



امام سجاد (عليه السلام) فرمود: «ما پيشواي مسلمانان و حجت بر اهل عالم و سادات مؤمنان و رهبر نيکان و صاحب اختيار مسلمانان هستيم ما امان اهل زمين هستيم چنان که ستارگان امان اهل آسمانند. به واسطه ي ماست که آسمان بر زمين فرود نمي آيد، مگر وقتي که خدا بخواهد به واسطه ي ما باران رحمت حق نازل و برکات زمين خارج مي شود. اگر ما روي زمين نبوديم اهلش را فرو مي برد.» و آن گاه فرمود: «از روزي ک خدا آدم را آفريده تا حال هيچ گاه زمين از حجتي خالي نبوده است، ولي آن حجت گاهي ظاهر و مشهور و گاهي غايب، و مستور بوده است، تا قيامت نيز از حجت خالي نخواهد شد، و اگر امام نباشد خدا پرستش نمي شود.» سليمان مي گويد عرض کردم: مردم چگونه از وجود امام غايب، منتفع مي شوند؟ فرمود: «همان طور که از خورشيد پشت ابر بهره مي برند.» ينابيع المودة، ج 2، ص 217.



2 ـ اميد بخشي به مسلمانان: ايمان و اعتقاد به امام غايب (عليه السلام) سبب اميدواري مسلمانان نسبت به آينده ي پر مهر و صفاي خويش در عصر ظهور امامشان مي گردد. جامعه ي شيعي، طبق اعتقاد خويش به وجود امام شاهد و زنده، همواره انتظار بازگشت ايشان را دارد. هر چند او را در ميان خود نمي بيند، اما خود را جداي از او نمي داند. حضرت همواره مراقب حال و وضع شيعيان خويش هستند، و اين باعث مي شود تا شيعان به اميد لطف و عنايت حضرتش براي رسيدن به يک وضع مطلوب جهاني تلاش کرده و در انتظار ايشان بسر ببرند.



3 ـ پاسداري از آيين اسلام و دين خدا: يکي ديگر از فوآيد امام غايب اين است که عاشقان و سربازان آن حضرت، به اميد عصر ظهور خود را براي دفاع از دين آماده مي نمايند.



حضرت علي (عليه السلام) در اين خصوص مي فرمايد: «به برکت آن امام گروهي از مردم براي دفاع از دين و درهم کوبيدن فتنه ها آماده مي شوند، چنان که شمشير و تير به دست آهنگر تيز مي گردد چشم آن ها به واسطه ي قرآن روشن است. تفسير و معاني قرآن در گوششان گفته مي شود و شب و روز از جام حکمت و علوم الهي سيراب مي شوند.» نهج البلاغه صبحي صالح، خطبه 15.