قرآن کريم ضمن آياتي شاعران را به دو دسته تقسيم مي کند:



الشعراء يتبعهم الغاون و... الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات... (1) از اين تاريخ به بعد است که شاعران هم همانند مجاهدان جهادگر و پاسداران مکتب در صف مبارزه با شرک و کفر و ترويج احکام الهي وارد ميدان مي شوند و در موقعيتهاي مختلفي که نياز به وجود آنها است به ايفاء نقش مي پردازند.



در جنگها از طريق سرودن اشعار حماسي به تشويق و تهييج احساسات سربازان جبهه اسلام و در مجالس مناظره و مباحثات اعتقادي و علمي از طريق سرودن اشعار علمي و حکمي و همينطور در دوراني که خفقان ناشي از حاکميت طواغيت بر جوامع اسلامي سايه مي افکند با استفاده از ظرائف و هنر ورزيهاي شاعرانه واقعياتي را که حاکمان مانع از نقل آنها مي شدند به آيندگان منتقل مي کردند و بدينگونه از تحريف تاريخ جلوگيري به عمل مي آوردند و...



در استمرار چنين رسالتي است که شاعران متعهد بوسيله اشعار خود ضمن اظهار ارادت به ساحت مقدس اهل بيت، عليهم السلام، به تبيين اصل امامت و تشريح عملکرد و ويژگي برنامه هاي تک تک ائمه اطهار، عليهم السلام، مي پردازند نتيجه اين همه تلاش آنست که اگر کسي بخواهد مجموعه اشعار موجود در يک زمينه خاص از معارف اسلامي و گردآوري نمايد بدون اغراق چندين ديوان مفصل مي شود. مؤلف «کتاب سيماي امام مهدي عليه السلام در آئينه شعر عربي » اين اثر را با هدف ارائه تصويري هر چند ناچيز از شعر شاعراني که به زبان عربي عشق و علاقه خود را به حضرت امام زمان، عليه السلام، ابراز نموده اند در قالب چهار فصل تنظيم و ارائه کرده است.



فصل اول که با عنوان نويد ولايت مهدي در انديشه بشري مشخص شده است به بشارتهاي کتب پيشينيان در خصوص امام زمان، عليه السلام، و بررسي مساله مهدي موعود در کتب اهل سنت و نمونه اي از اشعار علما و شعراي اهل سنت نظير ابن ابي الحديد - محي الدين عربي و صدر الدين قونوي و... اختصاص دارد.



در فصل دوم يعني «طلوع خورشيد ولايت قبل از ولادت » به معرفي شعر شاعران و شخصيتهاي بزرگ اسلامي که سالها قبل از ولادت مهدي موعود، عليه السلام، مي زيسته اند پرداخته شده است. نمونه اي از اشعار منسوب به حضرت علي، عليه السلام، و امام صادق، عليه السلام، و امام رضا، عليه السلام، بهمراه شعر اعراني چون کميت بن زيد اسدي - سيد حميري - دعبل بن علي خزاعي و... در اين فصل آمده است.



در فصل سوم يعني «تجلي خورشيد ولايت بعد از ولادت » گزيده اي از اشعار شخصيتهايي چون: شيخ بهائي، بهاءالدين اربلي، سيدحيدر حلي، سيدجعفر حلي، کمپاني، کاشف الغطاء، سيدمحسن امين و... بهمراه معرفي و نقد و بررسي چندين ارجوزه و قصيده مفصل به چشم مي خورد.



فصل چهارم که آخرين فصل کتاب است تحت عنوان «درونمايه هاي شعري مهدوي » به بررسي مهمترين مضامين ارائه شده در اشعار نظير: فلسفه غيبت فايده امام غائب القاب و اسامي حضرت مهدي، عليه السلام، و علائم ظهور و... اختصاص دارد.



سخن آخر آنکه اين رساله که پايان نامه دکتري مؤلف در رشته زبان و ادبيان عربي است تحت اشراف آقايان دکتر سيدعلي مدرس موسوي بهبهاني، دکتر سيد امير محمود انوار و دکتر ابراهيم ديباجي در سيصدوهشتاد و چهار صفحه تنظيم و با همکاري مرکز مطالعات و تحقيقات صاحب الزمان، عليه السلام، و واحد انتشارات مسجد مقدس جمکران به چاپ رسيده است.



پي نوشتها:

. سوره شعراء (26)، آيه 224 تا پايان.