ملاقات با امام زمان



آيا در دوره غيبت کبري ملاقات با امام زمان (عليه السلام) ممکن است و چه افرادي و تحت چه شرايطي مي توانند حضرت را ملاقات کنند؟



با توجه به رواياتي که در مورد ملاقات با امام زمان (عليه السلام) وارد شده است، نظر علماء بر اين است که در دوره غيبت کبري ملاقات با امام زمان (عليه السلام)ممکن است. و حکايت هاي زيادي که در زمينه ديدار با امام زمان (عليه السلام) در کتاب ها نقل شده است، مؤيد امکان ملاقات با حضرت است.



ديدار و رو يا رويي با حضرت به سه صورت ممکن است پيش آيد:



1 ـ ديدار حضرت با عنوان غير واقعي ايشان، به طوري که کاملا براي ديدار کننده، نا شناس باشند.



2 ـ ديدار حضرت با عنوان حقيقي ايشان، بدون اينکه اين امر را ملاقات کننده متوجه شود ـ مگر پس از پايان ديدار ـ متوجه باشد.



3 ـ ديدار حضرت با عنوان حقيقي ايشان، و به صورت اختياري در حالي که ديدار کننده نيز در اثناي ملاقات متوجه اين امر باشد، اين گونه ديدار بسيار کم نقل شده است مانند ملاقات سيد بن طاووس و علامه بحرالعلوم.



آري هر شيعه پاک سرشتي مي تواند آن حضرت را ملاقات کند ولي بايد توفيق رفيقش شود، از گناهان و موارد شبهه دار و مشکوک پرهيز کرده و درون خويش را از آلودگي هاي روحي پاک کند، و از طرفي به ايمان و يقين و صفات پسنديده، انجام واجبات و مستحبات نظير استمرار بر نماز شب، زيارت عاشورا، زيارت جامعه، دعاي عهد، دعاي فرج، دعاي ندبه، زيارت آل يس و ... و ذکر حق تعالي جان خود را آراسته کرده و در رفع نيازمنديهاي مردم و اصلاح جامعه کوشا باشد، تا نور ولايت در دل او بتابد و توفيق ديدار حضرت نصيبش گردد.



مشتاق ديدار امام زمان (عليه السلام) علاوه بر اينکه در خود زمينه ملاقات با حضرت را ايجاد مي کند، بايد به نکاتي چند توجه داشته باشد:



الف ـ ديدار حضرت يک اصل اساسي و ضروري نيست يعني اين گونه نيست که اگر شخصي توفيق ديدار حضرت را پيدا نکرد، مورد عنايت آن حضرت نيست يا از پيروان صادق و شيعيان راستين آن حضرت محسوب نمي شود، زيرا حتي در زمان حضور پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) وائمه (عليه السلام) هم شيعيان راستيني بودند که حتي براي يک بار توفيق ديدار نيافتند. آنچه در دوران غيبت اصل اساسي براي يک شيعه است، انتظار صادقانه، ايجاد زمينه براي ظهور حضرت و عمل به تکاليف ديني است.



در روايت است که: «هر کس با انتظار قائم (عليه السلام) از دنيا رود، همچون کسي است که در خيمه امام زمان (عليه السلام) و در خدمت او باشد». (بحارالانوار، ج 52، ص 125)



ب ـ دل خود را با نور محبت و ولايت ايشان آشنا سازد و براي اطاعت از خداوند به شدت تلاش کند و در راه تحقق اين هدف گام بردارد.



ج ـ انگيزه هاي مادي و دنيا گرايانه را ترک کند.



د ـ از افراط و تفريط و اقداماتي که ضرر قطعي براي روح و جسم او دارد پرهيز کند.



هـ ـ از عزلت و کناره گيري و بي توجهي به مسئوليت هاي اجتماعي دوري گزيند.



و ـ از تماس گرفتن با افرادي که در لباس هاي گوناگون، اين ابزار مقدّس را دستمايه اهداف دنيايي خويش قرار مي دهند دوري گزيند.



ز ـ از تأخير فيض ديدار به خاطر مصلحت هايي خاص و الهي نااميد نگردد.