سيماي موعود در قرآن-2



اشاره : سيماي درخشان ائمه هدي(ع) در قرآن کريم همواره روشنگر راه شيعيان و پيروان ايشان بوده و هست و در اين ميان آيات مربوط به موعود آخرالزمان(ع) درياي نوري است که تلألؤ آن افق هاي آينده جامعه بشري را آشکار مي کند و به قلب مؤمنين اطمينان مي بخشد.

در اين رهآورد قطره اي از اين دريا را هديه به پيشگاهش مي کنيم. از هرجزء قرآن کريم يک آيه که براساس روايات درباره آن وجود مقدس است همراه با حديثي از امامان معصوم(ع) استخراج کرده ايم.(6)

»يا أيها الذين آمنوا من يرتدّ منکم عن دينه فسوف يأتي الله بقوم يحبهم و يحبونه أذلة علي المؤمنين أعزة علي الکافرين«.1

اي کساني که ايمان آورده ايد هر کدام از شما از دين خود مرتد شود به زودي خداوند قومي را که دوست مي دارد و آنها نيز او را دوست مي دارند و نسبت به مؤمنان فروتن و بر کافران مقتدرند براي ياري اسلام خواهد برانگيخت.

امام صادق(ع) فرمودند:

إنّ صاحب هذا الاًمر محفوظ له أصحابه ولو ذهب الناس جميعاً أتي الله بأصحابه و هم الذين قال اللّه عزّوجل: فإن يکفر بها هؤلاء فقد وکلّنا بها قوماً ليسوا بها کافرين« و هم الذين قال اللّه عزّوجل »فسوف يأتي الله... أعزة علي الکافرين.

همانا اصحاب و ياران اين امر برايش محفوظند و اگر همه مردم از بين بروند خداوند يارانش را خواهد آورد آنها همانانند که خدا درباره آنها فرموده: »پس اگر اين قوم به آن کفر ورزند همانا ما قومي را که هرگز به آن کافر نشوند بر آن گماريم« و ايشانند که خدا درباره آنها فرموده: »پس خداوند به زودي قومي را که خداوند را دوست مي دارند و او نيز آنها را دوست مي دارد و بر کافران مقتدر و بر مؤمنان فروتن هستند برمي انگيزد.«(7)

»فلّمانسوا ما ذکّروا به فتحنا عليهم أبواب کل شيي ء حتي إذا فرحوا بما اوتوا أخذناهم بغتة فإذاهم مبلسون«.2

پس چون آنچه[ازنعمت هاي خدا]به ايشان تذکر داده شده بودهمه را فراموش کردند: ابواب همه چيز رابرآنهاگشوديم تاآنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به کيفر اعمالشان رسانديم و در آن هنگام خوار و نااميد شدند.

امام باقر(ع) در اين رابطه فرمودند:

»فلما نسوا ما ذکّروا به« يعني فلما ترکوا ولاية أميرالمؤمنين عليه السلام و قد أمروا بها »فتحنا عليهم أبواب کل شي ء« يعني دولتهم في الدنيا و ماسبط لهم فيها و أمّا قوله »حتي إذا فرحوا بما أوتوا أخذناهم بغتة فإذا هم مبلسون« يعني بذلک قيام القائم، حتي کانّهم لم يکن لهم سلطان قط فذلک قوله »بغتة« فنزل آخر هذه الاية علي محمد(ص): »فقطع دابر القوم الذين ظلموا والحمدالله رب العالمين«.

»اينکه آيه فرموده: »پس چون آنچه [از نعمت هاي خدا] به ايشان تذکر داده شده بود همه را فراموش کردند«؛ يعني وقتي ولايت اميرالمؤمنين(ع) را ترک گفتند و آن در صورتي بود که به آن مأمور شده بودند. »ابواب همه چيز را بر آنها گشوديم«؛ يعني دولتشان در دنيا و آنچه در آن گسترده شده و اما اينکه فرموده: »تا آنگاه که به آنچه عطا شدند شادمان و مغرور گشتند به ناگاه آنها را به کيفر اعمالشان گرفتار کرديم و در آن هنگام خوار و نااميد شدند« منظور از آن قيام قائم(ع) است به طوري که گويي هيچ گونه سلطه و حکومتي بر ايشان نبوده و اين است که فرموده »به ناگاه« و آخر اين آيه بر پيامبر نازل گشت »پس ريشه قومي که ستم پيشه کردند کنده شده و ستايش براي خداي عالميان است«.(8)

»هل ينظرون إلاّ تأويله يوم يأتي تأويله«.3

کافران که منکر آيات خدا و نتيجه اعمال خود هستند چه انتظار کشند، منتظر رسيدن تأويل آيات و تحقق يافتن روز موعودند؟ روزي که تأويل آيات فرا رسد.

حضرت صادق(ع) فرمود:

ذلک في يوم القائم(ع)

اين در روز قيام قائم(ع) است.(9)

»و من قوم موسي أمة يهدون بالحقّ و به يعدلون«4

و جماعتي از قوم موسي(ع) به دين حق هدايت کنند و به آن باز مي گردند.

امام صادق(ع) فرمودند:

اذا ظهر القائم(ع) من ظهر هذا البيت بعث الله معه سبعة و عشرين رجلاً من قوم موسي و هم الذين قال الله تعالي: »و من قوم موسي....

وقتي قائم(ع) از پشت اين خانه »کعبه« ظاهر شود خدا با او بيست و هفت مرد از قوم موسي(ع) را برمي انگيزد و آنانند که خدا درباره آنها اين آيه را فرموده است.(10)

»و قاتلوا المشرکين کآفة کما يقاتلونکم کآفّة«5

و بکشيد مشرکان را همگي همانطور که همگي آنها با شما جنگ کردند.

امام محمد باقر (ع) مي فرمايد:

لم يجي ء تأويل هذه الآية ولو قد قام قائمنا بعد من يدرکه مايکون من تأويل هذه الآية ليبلغن دين محمد مابلغ الليل حتي لايکون مشرک علي ظهرالاًرض کما قال الله«.

»هنوز تأويل اين آيه نرسيده است و هرگاه قائم(ع) ما به پاخيزد هر آنکه زمان او را دريابد آنچه از پي تأويل اين آيه خواهد بود را درک مي کند و دين محمد(ص) تا هر کجا که شب سايه افکند خواهد رسيد تا جايي که هيچگونه شرکي بر زمين نخواهد ماند همچنان که خداوند فرموده است.«



پي نوشت ها :

1- سوره مائده (5)؛ آيه 54.

2-سوره انعام (6): آيه 44

3-سوره اعراف (7): آيه 53

4- سوره اعراف (7): آيه 159

5-سوره توبه (9): آيه 36