ابوبصير مي گويد: به امام صادق (عليه السلام) غرض کردم: «رفتار امام مهدي(عج) با ناصبي ها و کساني که با شما دشمني دارند چه گونه خواهد بود؟» فرمود: «يا أبا مُحَمَّد! ما لِمَنْ خالَفَنا في دَوْلَتِنا مِنْ نَصيبٍ. إِنَّ اللَّهَ قَدْ أحَلَّ لَنادِ ماءَهم عِنْدَ قيامِ قائمِنا. مُحَرَّمٌ عَلَيْنا وَعَلَيْکُمُ ذالِکَ، فَلا يَغُرَنَّکَ أحَدٌ! إذا قامَ قائِمُنا اِنْتَقَمَ لِلَّهِ وَلِرسوُلِهِ وَلَنا أجْمَعينَ»؛ [1] .

اي ابا محمد! در دولت و حکومت ما، مخافان، بهره اي نخواهند داشت. خداوند، براي ما، خون شان را در آن هنگام حلال خواهد کرد، ولي امروز، خون شان بر ما و شما حرام است، پس کسي تو را فريب ندهد. بدان که روزگاري که قائم ما قيام کرد، حضرت، براي خدا و رسول اش و براي ما، انتقام خواهد گرفت.

البته امام با توجه به اين که نواصب، دشمن ائمه ي طاهر هستند و دشمني با آنان را دين خود مي دانند، از از اين باب، محدور الدم هستند، ولي آن بدين معنا نيست که حضرت، هر محدور الدم را به قتل برساند. چنان که دسته ي ديگر، بويژه کساني که از قدرت ظاهر نيز برخوردار بودند، دست به اين کار نزدند.