تجمع اليه اموال الدنيا کلها من بطن الارض و ظهرها. [1] .

تمام اموال دنيا، از برون و درون زمين، در اختيار او گرد مي‌آيند.

«تظهر له کنوز الارض؛ گنج‌هاي زمين، براي او نمايان مي‌گردد». [2] .

«يستخرج الکنوز؛ گنج‌ها را استخراج مي‌کند». [3] .

حضرت علي (ع):

السماوات و الارض عند الامام کيده من راحته، يعرف ظاهرها من باطنها و يعلم برها من فاجرها. [4] .

آسمان‌ها و زمين در نزد امام (ع) هم‌چون کف دست اوست ظاهر و باطن آن‌ها را مي‌فهمد. نيک و بد آنان را مي‌شناسد.

ان الدنيا لمتمثّل للامام مثل فلقه الجوز فلا يعزب عنه منها شي و انه ليتناولُها من اطرافها کما يتناول احدکم من فوق مائدتهِ ما يشاء. [5] .

همه دنيا مثل حبه گردو در برابر امام نمايان مي‌شود؛ چيزي از آن براي او پوشيده نمي‌باشد. از هر طرف بخواهد در آن تصرف مي‌کند. آن چنان که يکي از شما در سفره‌اي که در برابرتان گسترده است از هر طرف بخواهد دست مي‌برد و از آن بهره مي‌گيرد.

ينزل له من السماء قطرها و تخرج له الارض بذرها. [6] .

به خاطر او از آسمان باران مي‌بارد و زمين براي او، بذرهاي خويش را عرضه مي‌داد.

تفي الارض افلاذ کبدها امثال الاسطوان من الذهب و الفضه. [7] .

زمين جگرپاره‌هاي خود را چون قطعات طلا و نقره بيرون مي‌ريزد.