در قنوت ديگري که از اعماق آن قلب عالم امکان بر مي خيزد و بر لب آن دلسوز امت مي نشيند، از خدا اجازه مي خواهد تا نقطه آغاز اين قيام جهاني را اذن فرمايد:

اللَّهُمَّ إنَّ الْغايَةَ عِنْدَنا قَدْ تَناهَتْ وَ إِنّا لِغَضَبِکَ غاضِبُونَ... فَأْذَنْ بِذلِکَ...

خدايا بر محمد و آل محمد درود فرست و بر اوليايت با انجام وعده ات کرامت فرما، و به درک آرزويي که براي ياري تو دارند برسان، و کفايت کن شرّ آنان که در برابر تو عَلَم مخالفت بر افراشته اند و با ارتکاب خلاف دستورات تو متمرّد شده اند و از سهل گيري تو براي کند کردن تيزي سلاح تو استفاده مي کنند، و با وسايل تو قصد حيله بر تو دارند، و تو حلمت را بر آنان گسترده اي تا ناگهان گرفتارشان سازي و غفلتاً آنان را ريشه کن نمايي....

خدايا، شدت کار نزد ما به نهايت درجه رسيده است، و ما به خاطر غضب تو غضب مي نماييم و براي ياري حقّ پافشاري مي کنيم و مشتاق رسيدن دستور توايم و براي به انجام رسيدن وعده تو منتظريم و جاري شدن تهديدهاي تو بر دشمنانت را انتظار مي کشيم.

خدايا، اجازه اين امر را عنايت کن و راههاي آن را باز کن، و به مرحله ظهور رسيدن آن را آسان فرما و طرق آن را مهيّا کن و روشهاي آن را نشان ده و لشکريان و ياران او را تأييد فرما و هرچه زودتر به حمله شديدت بر قوم ظالمين مبادرت فرما و شمشير عذابت را بر دشمنان معاندت برآور و خونخواهي کن.