ميعادگاه اصلي ما با اماممان روز قيامت است که قرآن مي فرمايد: «يَوْمَ نَدْعُو کُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ». شکي نيست که آن روز، آئينه روزهايي است که در دنيا گذشته و آنگونه که در اينجا بوده ايم در آنجا خواهيم آمد. اگر از هم اکنون براي آخرت دعا مي کنيم به معناي آن است که در دنيا با او باشيم، آنجا که مي گوييم:

أَسْأَلُکَ أَنْ تَحْشُرَنا يَوْمَ الْقِيامَةِ في زُمْرَتِهِ وَ تَحْتَ لِوائِهِ وَ تُجيرَني مِنَ النّارِ ذاتِ السَّمُومِ...

خدايا از تو مي خواهم که در روز قيامت، مرا در زمره انصار و ياران او و زير پرچم او محشور فرمايي. خدايا در دنيا و آخرت مرا همراه و او از جمله نجات يافتگان به او قرار ده و ما را بر دين او بميران.

خدايا نماز ما را به آبروي او قبول کن، و گناهان ما را به خاطر او ببخش و از آتش گداخته پناهمان ده. خدايا اين محبت و ارادت را خالص قرار ده و آن را از ما مگير تا هنگامي که نزد او در آييم و ما را در بهشت با او قرار دهي.