دليل بر اين که دعا کنده براي تعجيل فرج حضرت قائم عليه السلام همچون ثواب عبادت تمام بندگان را درک مي کند، روايتي است که در تفسير البرهان و غير آن مسنداً از پيغمبر اکرم صلي الله عليه وآله آمده که: به علي بن ابي طالب عليهما السلام فرمود: همانا مثل تو همچون «قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ» است، که هر کس آن را يک بار بخواند مانند آن است که يک سوم قرآن را خوانده باشد، و هرکه آن را دو بار بخواند مثل اين است که دو سوم قرآن را خوانده باشد، و هرکه آن را سه بار بخواند، مانند کسي است که تمام قرآن را خوانده باشد. تو نيز چنين هستي که هرکس در دل، دوستت بدارد يک سوم ثواب بندگان را خواهد داشت، و هرکه به دل و زبانش دوستت بدارد، دو سوم ثواب بندگان را خواهد داشت، و کسي که به دل و زبان و دستش دوستت بدارد، ثواب تمام بندگان براي او خواهد بود. [1] .

مي گويم: وجه استشهاد اين که منظور از محبّت و دوستي به زبان آن است که محبّت قلبي با زبان اظهار گردد، و منظور از محبّت با دست اظهار محبّت قلبي به وسيله دست



[ صفحه 642]



مي باشد، با هر کاري که از او ساخته است، پس هر آن که براي مولايمان صاحب الزمان عليه السلام درخواست ياري و فرج کند به خاطر محبّت نسبت به امير مؤمنان عليه السلام، دست هايش را به سوي آسمان بردارد، و از درگاه خداوند اين حاجت بزرگ را تقاضا نمايد، در حقّ او مصداق مي يابد که دوستدار امير المؤمنين عليه السلام است، و دوستي آن جناب را با دست و زبان ابراز مي دارد. چنان که هرگاه کسي شخصي را دوست بدارد و بداند که آن شخص را فرزندي است زنداني يا بيمار، و بدين جهت آن شخص بي نهايت اندوهگين است، محبّت او را وامي دارد که درباره فرزندش دعا کند، و بدين وسيله دوستي خويش را نسبت به آن شخص اظهار مي نمايد.

و بايد دانست که اظهار محبّت با دست اقسامي دارد، از جمله: ياري کردن محبوب و دفع آزار از او، يا از کساني که مورد علاقه محبوب هستند به هر وسيله و ابزاري که مي تواند از ابزارهاي جنگي و غير اين ها.

و از جمله: نصرت و ياري محبوب با دعا کردن درباره او، و دست ها را به هنگام دعا به سوي آسمان بلند نمودند.

و از جمله: نوشتن فضايل محبوب و امور ديگري که در اين زمينه باشد، و با آن محبّت قلبي آشکار گردد، چنان که پوشيده نيست.