پاسخ: در برخي از روايات اهل بيت عليهم السلام به حضور فعال «عجم» در سپاه و ارتش مخصوص امام مهدي (ع) اشاره شده است. البته مقصود از عجم، ملتهاي غير عرب است. ولي به احتمال زياد، بيشترين مصداق آن در عصر ظهور، ايرانيان خواهند بود، بويژه که مرکز ثقل تشيع نيز در ايران است، از شهرهايي که نام برده شده اند: خراسان، ري، طالقان، قم، فارس، و... است.

اصبغ بن نباته مي گويد: امير المؤمنين (ع) در ضمن خطبه اي، پيرامون مهدي (ع) و يارانش چنين فرمود: «از اهواز يک نفر، شوشتر يک نفر، شيراز سه نفر به نام حفص، يعقوب و علي، از اصفهان چهار نفر به نام موسي، علي، عبد الله و غلفان، از بروجرد يک نفر به نام قديم، از نهاوند يک نفر به نام عبد الرزاق، از همدان سه نفر به نام جعفر، اسحاق و موسي، از قم ده نفر، که همنام اهل بيت رسول خدا هستند (و در حديثي، هجده نفر ذکر شده است)، از شيروان يک نفر، از خراسان يک نفر به نام دريد، و نيز پنج نفر که



[ صفحه 206]



همنام اصحاب کهف هستند، از آمل يک نفر، از گرگان يک نفر، از دامغان يک نفر، از سرخس يک نفر، از ساوه يک نفر، از طالقان بيست و چهار نفر، از قزوين دو نفر، از فارس يک نفر، از ابهر يک نفر، از اردبيل يک نفر، از مراغه سه نفر، از خوي يک نفر، از سلماس يک نفر، از آبادان سه نفر و از کازرون يک نفر.

سپس فرمود: «پيامبر اکرم (ص) سيصد و سيزده نفر از ياران مهدي (ع) به تعداد ياران پدر را براي من برشمرد و فرمود: خداوندا آنان را، در کمتر از يک چشم برهم زدن از مشرق و مغرب زمين، در کنار کعبه گرد آورد.» [1] .