ابوبصير مي گويد: به امام صادق (ع) گفتم: از پدر شما شنيده ام که امام زمان (عج) سينه اي گشاده و کتف هايي باز و عريض دارد. حضرت فرمود: «اي ابا محمد! پدرم زره پيامبر (ص) را پوشيد؛ ولي برايش بلند بود؛ به طوري که بر زمين مي رسيد. من نيز آن را پوشيدم؛ ولي بر قامتم بلند بود؛ ولي آن زره بر قامت حضرت قائم چنان مناسب و اندازه است که بر بدن رسول خدا (ص) اندازه بود و قسمت پايين آن زره کوتاه است؛ به طوري که هر بيننده گمان مي کند اطراف آن را گره زده اند». [1] .

ريان پسر صلت مي گويد: به امام رضا (ع) عرض کردم: آيا شما صاحب اين امر هستيد؟

فرمود: «من امام و صاحب امر هستم؛ ولي نه آن صاحب امري که زمين را از عدل و داد پرمي کند؛ آن گاه که از ستم و بيداد پر شده باشد. چگونه مي توانم صاحب آن امر باشم، درحالي که ناتواني جسمي مرا مي بيني؟ حضرت قائم کسي است که وقتي ظهور مي کند، در سن پيران است؛ ولي به نظر جوان مي آيد. اندامي قوي و تنومند دارد؛ به طوري که اگر دست را به سوي بزرگ ترين درخت دراز کند، آن را از ريشه بيرون مي آورد و اگر ميان کوه ها فرياد برآورد، صخره ها مي شکند و از جا کنده مي شود. عصاي موسي و انگشتر سليمان همراه اوست». [2] .