اتفاقا سياست هاي موجود و دورنماها در اين زمينه نيز مويد اين نظرند و امکان وقوع آن را تاييد مي کنند. امروزه تمايلات ناسيوناليستي گو اينکه به ظاهر درون گروهي است ولي در باطن و نفس امر حرکتي و تمايلي به وحدت و ايجاد زمينه آن است. انديشه هاي توسعه طلبانه که از يکسو خطري براي بشريت است اين ديدگاه را به آدمي مي دهد که مي خواهد به سوي مقررات واحد حرکت کند و انديشه خود را به آن سوي مرزها بکشاند. مي خواهد همه ملتها را بسوي يک ملت و يک فکر بکشاند و همگان را بصورت يک جامعه در آورد. از سوي ديگر زمينه هاي ائتلافي که در سطح بين بين المللي وجود دارد مثل اتحاديه دول، وحدت در پيمانهاي نظامي و اقتصادي کشورها، گو اينکه خطري براي بشريت هستند دورنماي امکان اين شکل را عرضه مي دارد: موسسات فرهنگي چون يونسکو، سازمانهاي جهاني ديگر چون سازمان خواربار، با هر فکر و منشائي که باشند در بهم نزديک کردن انسانها موثرند. بهر حال امروزه تغيير جهتي در افکار سياسي مردم مي بينيم که مي رود صورت وسيع و جهاني بگيرد و همه جوامع کشورها را تحت الشعاع قرار دهد بر اين اساس مشکل وقوعي جز از لحاظ روش.