نظرات فلاسفه، مکاتب و مذاهب درباره آينده کلا به دو نظر عمده تقسيم مي شود:

1 - نظري که آينده را تاريک مي بيند و معتقد است وضع هر روز از بد بدتر شده و قاعده حيات جنگل سرانجام همه جهان را فرا مي گيرد. اصل بر تنازع بقاست و انتخاب اصلح هر قوي ضعيف را مي خورد و هضم مي نمايد، تا سرانجام کار بدست قويترين رسد که آن هم در تصادم هاي حاصله سرانجام نابود و منقرض مي شود.

2 - نظري که آينده را روشن مي بيند ولي به دو گونه: يکي آن که آينده رو به رشد و کمال رفته و اصلاح مي شود ولي با شرايطي که امکان حصول آنها محل ترديد است. ديگر اينکه شرايطي قطعي الحصول پديد مي آيند و آينده را بسوي صفا و پاکي و عزت و سربلندي سوق مي دهند. در کل اين سخن کدورت آميز را بشنويد که بعقيده کليه فلاسفه صاحبان شرايع و اديان، فرداي تاريکتر از امروز در پيش و امري مسلم و اجتناب ناپذير است. اما پس از فردا چه خواهد شد؟ گروهي گويند بدتر از بد و گروهي ديگر که صاحبان مذاهب و اديان هم در جمع آنها هستند گويند بسيار خوب و روشن خواهد شد.