بيست و دوّم: زمين گنجها و ذخايري را كه در او پنهان شده بيرون مي ريزد.

در «كمال الدّين» آمده است كه: خداوند در شب معراج به پيامبر اكرم (ع) فرمود: «گنجها و ذخاير را به مشيّت خود، براي او (يعني حضرت قائم(ع)) ظاهر مي كنم.»

در كتاب «ارشاد» از شيخ مفيد از امام صادق(ع) روايت است كه فرمود: «وقتي حضرت قائم ظهور كند، زمين گنجهاي خود ظاهر مي كند بطوري كه مردم گنجها را بر روي زمين مي بينند.»

در غيبت نعماني از امام باقر(ع) روايت است كه فرمود: «وقتي قائم(ع) برخيزد آنها را بطور مساوي تقسيم مي كند.» تا اينكه فرمود: «و اموال دنيا از شكم زمين و ظاهر او نزد ايشان جمع مي شود.»

در عقدالدرّر از عبداللّه بن عبّاس است كه گفت: «و امّا مهدي آن كسي است كه زمين را آنگاه كه ستم همه جا را فرا گرفته باشد، از عدل و داد پر مي كند و چهارپايان از دست درندگان در امان مي مانند و زمين پاره هاي جگر خود را مي اندازد.»

راوي پرسيد: «پاره هاي جگر او چيست؟»

گفتند: «مانند ستون از طلا و نقره.»

و نيز از رسول خدا (ع) روايت است كه: «زمين گنجهاي خود را بيرون مي اندازد.»

و شيخ طوسي در كتاب «امالي» از آن جناب روايت كرده است كه فرمود: «در ماجراي حضرت مهدي(ع) زمين براي او پاره هاي جگر خود را بيرون مي اندازد.»

نزديك به آن روايت در كتاب «احتجاج» از اميرالمؤمنين(ع) و «كمال الدّين» از رسول خدا (ع) روايت شده كه فرمود: «خداوند گنجهاي زمين و آنچه در داخل آن است را براي او آشكار مي سازد.»

در كتاب «غيبت» فضل، نيز اين مضمون به چند سند معتبر آمده است.