از حضرت رضا


1. «خداوند يگانه، مردي را از دودمان ما مبعوث خواهد کرد که ولادت و پروريدنش نهاني است، ولي نسبش آشکار است». [1] .

2. «هفت هزار ملک به ياري امام حسين فرود آمدند. حضرتش به آنها اجازه شرکت نداد. آنها در کنار قبرش ژوليده و خاک آلود به سر مي برند تا قائم ما قيام کند و از ياران او باشند». [2] .

3. «خداوند، قائم را مبعوث خواهد کرد که به نام او قيام کند و مردم از برکات قيامش بهره مند شوند». [3] .

4. «کسي که پيش از قيام قائم تقيه را کنار گذارد، از ما نيست. قائم، چهارمين فرزند از فرزندان من است، پسر سيده اماء است. زمين را از جور پاک سازد و ظلم و از آن بزدايد». [4] .

5. «من صاحب امر هستم ولي نه آن کس که زمين را از عدل و داد پر سازد؛ چنانچه از ظلم و جور پر شده. با اين ضعفي که در من مي بينيد نمي توانم او باشم. قائم، کسي است که وقتي قيام کند، عمري دراز کرده و چهره جوان دارد. در بدن چنان قوي است که قويترين درخت را مي تواند از ريشه بکند».

عصاي موسي و انگشتر سليمان همراه دارد.

او چهارمين فرزند از فرزندان من است. خدا آن قدر که بخواهد او را در غيبت نگاه خواهد داشت. سپس آشکارش خواهد ساخت تا زمين را از عدل و داد پر کند؛ چنانچه از ظلم و جور پر شده باشد». [5] .

6. «خضر از آب حيات نوشيد و نخواهد مرد تا نفخ صور بدمد. خضر، مونس وحشت و تنهايي قائم ما در زمان غيبتش است، و غربت او را بر طرف مي سازد». [6] .

7. «وقتي شيعه چهارمين فرزند از فرزندان مرا گم کردند، آنها را مي بينم که پناهي مي جويند و نمي يابند».

عرض شد: چرا اي پسر رسول خدا؟!

فرمود: «چون امامشان از ايشان غايب است».

عرض شد: چرا غايب است؟

فرمود: «چون وقتي که با شمشير قيام کند، بر گردنش بيعت حاکمي نباشد». [7] .

8. «به خدا سوگند، قائم ما که قيام کند، خداوند همه شيعيان ما را از همه شهرها گردش جمع خواهد کرد». [8] .

9. «هنگامي که مهدي قيام کند، خداوند به فرشتگان امر خواهد کرد که به مؤ منان سلام دهند». [9] .

10. «امام پس از من، پسرم محمد است و امام پس از او، پسرش علي است و امام پس از او، پسرش حسن است و امام پس از حسن، پسرش حجت قائم منتظر است». [10] .


پاورقي

[1] اثبات الهداة، ج 3، ص 446، ح 34 به نقل از الکافي.

[2] اثبات الهداة، ج 3، ص 456، ح 85 به نقل از عيون اخبار الرضا عليه السّلام.

[3] اثبات الهداة، ج 3، ص 457، ح 90 به نقل از عيون اخبار الرضا عليه السّلام.

[4] اثبات الهداة، ج 3، ص 477 - 478، ح 172 به نقل از اکمال الدين.

[5] اثبات الهداة، ج 3، ص 478، ح 173 به نقل از اکمال الدين.

[6] اثبات الهداة، ج 3، ص 480، ح 181 به نقل از اکمال الدين.

[7] اثبات الهداة، ج 3، ص 486، ح 210 به نقل از اکمال الدين و علل الشرائع.

[8] اثبات الهداة، ج 3، ص 524، ح 415 به نقل از مجمع البيان.

[9] اثبات الهداة، ج 3، ص 573، ح 703 به نقل از مناقب فاطمه و لدها.

[10] فرائد السمطين، ج 2، ص 337.