محمد بن عثمان


دومين نايب خاصّ حضرت مهدي «ارواحنا فداه» در عصر غيبت کوتاه «محمّد بن عثمان» بود.

از نعمتهاي بزرگ جناب «عثمان بن سعيد (نائب اول)» در زندگي پرافتخارش اين بود که خداوند فرزند شايسته اي به او روزي ساخت که در ويژگيها و امتيازات و فضايل اخلاقي، بسان پدر بود.

حضرت عسگري (عليه السلام) تصريح فرمودند که: «عمروي و فرزندش، هر دو مورد اعتماد ما هستند.» و طيّ نامه هاي متعدّدي به بزرگان شيعه به همه اطلاع داد که «محمّد» را به عنوان نايب دوم برگزيده است.

روشن است که آن جناب وظايف و مسئوليتهايي را که بر دوش داشت در جوّي از کتمان و تقيّه و رازداري انجام مي داد. او اموال و حقوق شرعي را از شيعيان دريافت مي داشت و به صورت نهاني همه را به حضرت مهدي «ارواحنا فداه» تقديم مي داشت و يا به گونه اي که او مقرّر مي فرمود به مصرف مي رسانيد.

ايشان که وظيفه خدمت و سفارت را در بغداد انجام مي داد. در سال 305 هجري ديده از جهان فروبست و در کنار پدر بزرگوارش در بغداد دفن گرديد.