غزل آرزو




خواب ديدم ، خواب دريا را خواب ديدم آسمان را نيز

اولين طوفان خلقت را ، آخرين آتشفشان را نيز



اين که گفتم خواب بود ، آري ، من ولي در اوج بيداري

گشته ام با پاي خاک آلود ، کوچه هاي آسمان را نيز



اي پري آواي دشتستان ، خون فايز ، اي دو بيتي خوان

من تو را بسيار مفتونم ، آن در چشم شروه خوان را نيز



ماه من ! زيباي من ! برگرد ! گر بيايي اي سراپا درد

تور گيسوي تو خواهم کرد ، اين شب پولک نشان را نيز



مانده ام با واژه هاي لال با دلي از داغ مالامال

کاش مي شد آتش زخمم شعله ور سازد زبان را نيز


 



عليرضا قزوه