يکي از نشانه هاي ظهور، خروج مردي به نام شعيب بن صالح در سمرقند و يا نيشابور است. شيخ طوسي رحمه الله خروج او را به نقل از امام سجادعليه السلام اين گونه بيان کرده است: «خروج شعيب بن صالح پس از عوف سلمي و قبل از خروج سفياني است». [1] « ثُمَّ يَکُونُ خُرُوجُ شُعَيبَ بْنَ صالِحٍ مِنْ سَمَرْقَنْد ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفياني...»

راوندي نيز از امام سجادعليه السلام نقل کرده است: «پس خروج شعيب صالح از سمرقند است». [2] شيخ صدوق رحمه الله خروج او را از نيشابور ذکر کرده است. [3] .

از برخي روايات ديگر استفاده مي شود: او پرچم دار حضرت مهدي عليه السلام و به عنوان پيش قراول آن حضرت انجام وظيفه مي کند. [4] .