«سامرّا» دومين شهري است که عباسيان در 120 کيلومتري شمال بغداد، بر کنار شرقي دجله ساختند. اين شهر از زيارتگاه هاي عمده شيعيان و مدفن امام علي النقي عليه السلام و امام حسن عسکري عليه السلام است. سردابي که معبد و خوابگاه امامان عليهم السلام و ولايت گاه حضرت قائم عليه السلام و محل تشرف صالحان و ديدار ايشان بوده است، در آنجا قرار دارد.

نام اين شهر به زبان آرامي «سامرا» دانسته شده و معتصم خليفه عباسي - که آن را پايتخت خود قرار داد - آن را «سُرَّ مَن راي» (هر که آن را ببيند مسرور مي شود) نام گذاشت. روي سکه هايي که در زمان عباسيان در آن شهر ضرب گرديده و اکنون در دست است، همين نام عربي وجود دارد.

سامرّا به جهت مدفون بودن دو تن از ائمه بزرگوارعليهما السلام، از زيارت گاه هاي عمده شيعيان و از اماکن مقدس ايشان است. مشهد اين دو امام در قسمتي از سامرّا واقع است که عسکر معتصم و اردوگاه وي آنجا بود؛ از اين رو ايشان را عسکري گويند. علاوه بر دو امام دهم و يازدهم، نرجس خاتون و حکيمه خاتون را در آنجا دفن نموده همچنين جده، مادر امام حسن عسکري و حسين ابن علي الهادي در اين محل مدفون شدند.